Η γραφή είναι η αναπαράσταση της γλώσσας με την τέχνη του κειμένου και μέσα από την χρήση ενός συνόλου σημείων ή συμβόλων (γνωστού και ως σύστημα γραφής). Η γραφή μπορεί να χρησιμοποιήσει αφηρημένους χαρακτήρες που αναπαριστούν τα φωνητικά στοιχεία του λόγου, όπως στις Ινδο-ευρωπαϊκές γλώσσες, ή απλοποιημένες αναπαραστάσεις αντικειμένων και εννοιών, όπως είχαμε στην Ανατολική Ασία και στην Αρχαία Αίγυπτο στις πικτογραφικές μορφές γραφής. Εντούτοις η γραφή διακρίνεται από την εικονογραφία, όπως τα σχέδια εντός των σπηλαίων και η ζωγραφική, και την μη συμβολική διατήρηση της γλώσσας μέσα από μη κειμενικά μέσα, όπως ήταν οι μαγνητικές ταινίες ηχογράφησης.
Περίπου στα 3000πΧ. αναπτύσσονται στη Μεσοποταμία συστήματα γραφής μέσω της μετάλλαξης θρησκευτικών συμβόλων τα ιδεογράμματα. Οι Φοίνικες δανείζονται αρκετά σύμβολα των Αιγυπτίων αλλά για να αναπαραστήσουν άυλες οντότητες, τις συλλαβές. Οι αρχαίοι Έλληνες με την ίδια λογική παίρνουν από τους Φοίνικες το αλφάβητο και προσθέτουν τα δικά τους γράμματα.
Η γραφή υπερνικά τον χρόνο και τον χώρο. Δίνει στο μήνυμα ανθεκτικότητα και το απαλλάσει από την χωρικότητα και την χρονικότητα.
Η γραφή είναι μια προέκταση της ανθρώπινης γλώσσας στον χώρο και στον χρόνο. Ξεκίνησε πιθανότατα ως συνέπεια της πολιτικής επέκτασης των αρχαίων πολιτισμών, που χρειαζόταν αξιόπιστα μέσα για να μεταφέρουν πληροφορίες, να διατηρούν οικονομικούς καταλόγους, να κρατούν ιστορικά αρχεία, και παρόμοιες δραστηριότητες.
