Denken is een bewust proces waarbij een voorstelling, herinnering of idee wordt gevormd zonder directe stimulus door de zintuigen. Denken of nadenken is in zijn concrete betekenis het laten werken van het verstand: een reeks voorstellingen van de geest bewust op elkaar doen volgen om verschil, overeenkomst of oorzakelijk verband te vinden en begrippen, inzicht en oordelen te vormen.
Door de geschiedenis heen zijn er verschillende theorieën voorgesteld die het menselijk denken proberen te doorgronden en te verklaren. Volgens het aristotelisme is nadenken het in de geest tot stand brengen van de universele essentie van een object. Hierbij staan de universalia los van de zintuiglijke ervaring. Het conceptualisme is nauw verwant aan aristotelisme: denken is het oproepen van concepten.
Een belangrijke functie van denken is het komen tot een inzicht, oordeel, redenering of het oplossen van een probleem. Een oordeel is het verstandelijk goed- of afkeuren van een bewering; redeneren is het maken van gevolgtrekkingen uit bepaalde premissen of argumenten. Zowel logisch oordelen als redeneren zijn gebaseerd van het bezit van de relevante concepten, die verworven worden in een proces genaamd begripsvorming.
