Klimmen - reizen in het gebied dat zo steil en moeilijk is dat het tenminste het gebruik van handen vereist om het evenwicht te bewaren.
Bovenstaande definitie omvat verschillende activiteiten zoals het beklimmen van klimstenen en het beklimmen van bergen van acht kilometer.
Geschiedenis
Klimmen werd ooit beschouwd als een ruimtelijke sport, zoals zeilen of zweefvliegen. De popularisering en popularisering van kunstmatige klimwanden en klimwedstrijden hebben de accenten enigszins verlegd naar "pitchen". Toch is deze activiteit voor een aanzienlijk aantal klimmers op zijn minst een passie of zelfs een manier van leven.
Werkgebied
Klimmers klimmen meestal op stenen, rotsen of bergen die zijn opgebouwd uit verschillende soorten gesteente: zandsteen, conglomeraat, kalksteen, leisteen of graniet.
Het alternatief voor natuurlijke rotsvormen zijn kunstmatige klimfaciliteiten, die dienen als trainingsplaats en - in toenemende mate - wedstrijdarena's. Vanwege het ontbreken van dergelijke plaatsen wekken muren, bouwmuren, monumenten en bruggen ook de interesse van klimmers - dit type klimmen staat bekend als stedelijk klimmen of bouwen.
Vanwege de hellingshoek (steilheid) kan het klimgebied schuin, verticaal, overhangend en zelfs een plafond zijn (door klimmers ook wel dak genoemd).
De moeilijkheidsgraad van het te bedekken terrein wordt beschreven door de moeilijkheidsgraad en het verloop van de klimroute wordt beschreven aan de hand van de wegbeschrijving (zogenaamde
