Waterpruritus (aquagene pruritus) - een ziektesymptoom dat optreedt nadat de huid in contact is gekomen met water.
Beschrijving
Het symptoom kan optreden na het douchen of na het baden. Jeuk kan tot 60 minuten aanhouden, het begint meestal te verdwijnen, omdat de huid niet langer aan lucht wordt blootgesteld, dat wil zeggen hoe je kleding moet aantrekken of de huid moet bedekken met eenhanddoek. Water jeuk lijkt op constant prikken van de pinnen en komt vaak voor op de onderste ledematen, maar het kan zelfs op het gezicht, de voeten en de handen verschijnen.
De reden voor de jeuk is onbekend, maar contact met heet water veroorzaakt vaatverwijding, wat uitdroging van het weefsel en vervolgens jeuk veroorzaakt. Er zijn geen huidveranderingen tijdens de vorming van de jeuk.
Het verschil tussen jeuk en allergie voor chemische producten
Omdat de ziekte vaak optreedt na het gebruik van schoonmaakproducten (zeep, shampoo, etc.), bestaat er een verkeerde neiging om jeuk te mengen met eenallergie voor deze producten. Er zijn echter enkele speciale kenmerken die water jeuk onderscheiden van allergieën voor chemische producten:
jeuk is niet afhankelijk van in water opgeloste stoffen, daarom voorkomt het gebruik van milde wasmiddelen het optreden van de ziekte niet, zelfs niet bij gebruik van gedestilleerd water;
jeuk kan ook worden veroorzaakt door zweet, vooral in de zomermaanden;
veel patiënten klagen over enige seizoensgebondenheid van de ziekte, waarbij een hogere incidentie wordt waargenomen bij frequente blootstelling aan de zon.Als gevolg van deze omstandigheden is waterpruritus geen allergisch symptoom, hoewel moet worden opgemerkt dat het optreden ervan kan worden versterkt door de aanwezigheid van factoren zoals, bijvoorbeeld huidcontact met synthetische vezels.
Therapie
Sommige zoutoplossingen, bijvoorbeeld natriumbicarbonaat, kunnen de jeukintensiteit verminderen (waterpruritus komt minder vaak voor wanneer het lichaam in contact komt met zeewater).
