Quill - online παζλ

Ένα πηδάλιο κλίσης (αγγλικά: aileron‎) είναι μια αρθρωτή επιφάνεια ελέγχου πτήσης που συνήθως αποτελεί το εξωτερικό άκρο κάθε πτέρυγας σε ένα αεροσκάφος σταθερών πτερύγων. Τα πηδάλια κλίσης χρησιμοποιούνται ανά ζεύγη για να ελέγξουν την κίνηση του αεροσκάφους γύρω από τον διαμήκη άξονα, που οδηγεί σε αλλαγή της πορείας πλεύσης λόγω της κλίσης του διανύσματος άντωσης.

Το πηδάλιο κλίσης κατοχυρώθηκε αρχικά από τον Βρετανό επιστήμονα και εφευρέτη Μάθιου Πίερς Βατ Μπούλτον το 1868, ο οποίος βασίστηκε στην επιστημονική εργασία του On Aërial Locomotion που είχε συγγράψει το 1864. Παρόλο που υπήρχαν παρασκηνιακές δραστηριότητες κατά τον 19ο αιώνα για το πηδάλιο κλίσης και του λειτουργικό του ανάλογο, τις πτέρυγες σάρωσης, οι ΗΠΑ παρέδωσαν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1906 στους αδελφούς Ράιτ για την εφεύρεση ενός αεροδυναμικού συστήματος που έλεγχε τις επιφάνειες του αεροπλάνου. Προκλήθηκαν σημαντικές αντιδράσεις στις ΗΠΑ σχετικά με τα νομοθετικά ζητήματα που αφορούσαν τον πλευρικό έλεγχο των αεροσκαφών, μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγκάστηκε να νομοθετήσει για το ζήτημα.

Ιστορικά στοιχεία

Η αγγλική ονομασία aileron, προέρχεται από την γαλλική ομώνυμη λέξη που σημαίνει «μικρή πτέρυγα». Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην 7η έκδοση του γαλλοαγγλικού λεξικού του Κάσελ το 1877. Στο πλαίσιο των μηχανοκίνητων αεροπλάνων εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1908. Προηγουμένως τα πηδάλια κλίσης αναφερόταν ως πηδάλια εκτροπής, χωρίς κάποια διακριτή περιγραφή για την κατεύθυνση και την λειτουργία τους, ή πιο περιγραφικά ως πηδάλια οριζόντιας εκτροπής. Μια από τις πρώτες φορές που χρησιμοποιήθηκε η λέξη aileron για αεροναυτική χρήση ήταν στο γαλλικό περιοδικό αεροπορίας L'Aérophile το 1908.Τα πηδάλια κλίσης είχαν παραγκωνίσει άλλες μορφές πλευρικού ελέγχου, όπως οι πτέρυγες σάρωσης μέχρι το 1915, μεταγενέστερα από την στιγμή που θεσμοθετήθηκε σε μεγάλο βαθμό η χρήση των πηδαλίων εκτροπής και ανόδου-καθόδου.