Αν και ο Ήλιος φαίνεται να ανατέλλει από τον ορίζοντα, η κίνηση της Γης προκαλεί την εμφάνιση του Ήλιου. Η ψευδαίσθηση του κινούμενου Ήλιου οφείλεται στο γεγονός ότι οι παρατηρητές της Γης βρίσκονται σε κινητό σημείο αναφοράς. Αυτό το φαινομενικό κίνημα είναι τόσο πειστικό που πολλοί πολιτισμοί έχτισαν μυθολογίες και θρησκείες γύρω από το γεωκεντρικό μοντέλο που επικράτησε έως ότου ο αστρονόμος Mikołaj Kopernik διαμόρφωσε το ηλιοκεντρικό μοντέλο του τον 16ο αιώνα [απαιτείται υποσημείωση].
Ο αρχιτέκτονας Buckminster Fuller πρότεινε τους όρους «sunsight» και «sunclipse» ώστε να αντιπροσωπεύουν καλύτερα το ηλιοκεντρικό μοντέλο, αν και αυτοί οι όροι δεν έχουν τεθεί σε ευρεία χρήση [απαιτείται υποσημείωση].
Επειδή η μέση ακτίνα του ηλιακού δίσκου είναι 16 'και η ατμοσφαιρική διάθλαση στη γεννητική απόσταση των 90 ° είναι περίπου 35', το κέντρο του ηλιακού δίσκου κατά την ανατολή είναι στην πραγματικότητα 51 'κάτω από τον ορίζοντα.
Η θέση της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος στον ορίζοντα αλλάζει κάθε μέρα και ο χρόνος και ο τόπος της ανατολής είναι διαφορετικός για κάθε μέρος του κόσμου. Εξαρτάται πάντα από την εποχή της χρονιάς και τον παράλληλο και μεσημβρινό από τον οποίο βρίσκεται το συγκεκριμένο σημείο.
