Στην αρχιτεκτονική, ένα στοιχείο αρχιτεκτονικής γλυπτικής, ευρέως διαδεδομένου κυρίως στο μπαρόκ και τον κλασικισμό, χρησιμοποιείται σε στενή σχέση με το κτίριο (ως αποκορύφωμα αετωμάτων και κιγκλιδωμάτων) και με τη μορφή ανεξάρτητων διακοσμήσεων κήπου σε ένα βάθρο.
Witold Szolginia: Αρχιτεκτονική. Βαρσοβία: Sigma NOT, 1992, σελ. 168. ISBN 83-85001-89-1.
