Θρησκευτική λατρεία - ένα αναπόσπαστο συστατικό της θρησκείας, το οποίο με την ευρεία έννοια σημαίνει δραστηριότητες που διεξάγονται για θρησκευτικούς λόγους, και με στενή έννοια σημαίνει καθιερωμένες τελετές, που γίνονται προς τιμήν του ιερού.
Δομή λατρείας
Η θρησκευτική λατρεία είναι μια πρακτική εκδήλωση της θρησκείας, που καλύπτει ένα συγκεκριμένο εύρος δραστηριοτήτων που πρόκειται να αποκαλύψουν το ιερό. Από την άποψη της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας, η λατρεία είναι ένας τρόπος για τους οπαδούς να εκφράσουν την πίστη και τις θρησκευτικές τους εμπειρίες. Οι θρησκευτικοί παράγοντες σχετίζονται με τους ακόλουθους παράγοντες: τόπος και χρόνος, αντικείμενα λατρείας, ένας συμβολικός κώδικας με τη βοήθεια του οποίου ένας οπαδός επικοινωνεί με το ιερό, το περιεχόμενο και το νόημα που σχετίζεται με ένα δεδομένο σύστημα πεποιθήσεων. Ο σκοπός της θρησκευτικής λατρείας είναι να βιώσουμε τη συμφωνία με τον ιερό μέσω μιας σειράς δραστηριοτήτων, όπως ο προσδιορισμός του αποδέκτη της λατρείας, η τιμή, η εξιλέωση, η ευγνωμοσύνη, η ενότητα και η απόκτηση κάποιας δύναμης από αυτόν.
Στην κοινωνία, η θρησκευτική λατρεία, που καθορίζει τους κανόνες συμπεριφοράς, εισάγει τάξη στη ζωή των πιστών, εκτελεί ενοποίηση, εκπαίδευση, εκπαιδευτική, συναισθηματική, εκφραστική, αισθητική και θετική λειτουργία.
Εξέλιξη της λατρείας
Το πρώτο και απλούστερο στάδιο λατρείας ήταν η ατομική τελετή, η οποία σε συνδυασμό οδήγησε στη δημιουργία μιας τελετής - σχηματικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιήθηκαν από συγκεκριμένες μονάδες (σαμάνος, μάγος ή ιερέας). Εξελίσσεται περαιτέρω, η τελετή εξελίχθηκε σε ένα σύστημα πολιτιστικών εντολών - ταμπού - σπάσιμο που προκάλεσε την αντίδραση της κοινότητας στον πολιτισμό και στη συνέχεια σε ένα τελετουργικό - ένα τυποποιημένο σύνολο δραστηριοτήτων. Το τελευταίο στάδιο αφορούσε το σχηματισμό της ιεροσύνης.
Η παλαιότερη ποικιλία θρησκευτικής λατρείας ήταν η οικογενειακή λατρεία.
