Τηλεόραση, τηλεοπτικός δέκτης (από την ελληνική τηλεφωνία "Far" και Latin visio "είδα την εικόνα") - μια ηλεκτρονική συσκευή που προορίζεται για την απομακρυσμένη λήψη μιας κινούμενης εικόνας, η οποία μεταδίδεται από την τηλεόραση και αποτελείται από διαδοχικά εμφανιζόμενες ακίνητες εικόνες σε συχνότητα 25 ή 30 εικόνες ανά δευτερόλεπτο ή άλλη. Μια μεμονωμένη εικόνα (ονομάζεται επίσης "πλαίσιο" - για τη συχνότητα 25 είναι 50, ενώ για 30 είναι 60 καρέ) διαιρείται με τη σειρά της σε οριζόντιες και κάθετες γραμμές. Οι τυπικές τιμές γραμμής είναι 1080, 720, 625 ή 525.
Μετάδοση εικόνας
Η εικόνα μεταδίδεται σε αναλογική μορφή γραμμή προς γραμμή - ο αναλυτής κινείται κατά μήκος της εικόνας κατά μήκος της γραμμής και η τιμή του σήματος σε δεδομένο χρόνο αντιστοιχεί στην φωτεινότητα αυτού του σημείου ταυτόχρονα. Υπό τυπικές συνθήκες, το εύρος ζώνης του τηλεοπτικού σήματος είναι 6,5 ή 5,5 MHz, το οποίο δίνει περίπου 800 διακριτά σημεία στη γραμμή. Προκειμένου να αποφευχθεί το έντονο τρεμόπαιγμα, η εικόνα χωρίζεται σε δύο μισές εικόνες (η πρώτη έχει μόνο ζυγές γραμμές και η δεύτερη έχει μονές γραμμές), μεταδίδονται διαδοχικά.
Εκτός από τις πληροφορίες σχετικά με τη φωτεινότητα (φωτεινότητα), το πλήρες τηλεοπτικό σήμα περιλαμβάνει επίσης πληροφορίες σχετικά με το χρώμα (χρώμιο), τα σήματα συγχρονισμού (που σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας γραμμής και μιας νέας εικόνας) και τον ήχο.
Συστήματα χρωματικής κωδικοποίησης
Δεδομένου ότι οι αρχές της τηλεόρασης ήταν μόνο μονόχρωμες (ασπρόμαυρες), η εισαγωγή του χρώματος στην τηλεόραση ανάγκασε τη δημιουργία ενός συστήματος χρωματικής κωδικοποίησης στο τηλεοπτικό σήμα.
