Μερικά είδη σαλιγκαριών είναι βρώσιμο έδεσμα, γνωστό από την Νεολιθική εποχή όπως αποδεικνύουν πορίσματα αρχαιολογικών ανασκαφών στην Δανία. Και στην ρωμαϊκή κουζίνα συναντάμε συνταγές με σαλιγκάρια. Οι Ρωμαίοι δε τα εκτιμούσαν και τα τάιζαν όπως φαίνεται γάλα, πριν τα βάλουν στο φούρνο με μπαχαρικά. Στις φτωχές αγροτικές χώρες της Μεσογείου τα σαλιγκάρια ήταν ευπρόσδεκτη προσθήκη στο καθημερινό τραπέζι. Αργότερα έγιναν συχνό νηστίσιμο πιάτο στα μοναστήρια, δεδομένου ότι θεωρούνταν "ούτε ψαρικό ούτε κρέας", και ως εκ τούτου η κατανάλωση του δεν είναι αντίθετη ως προς τους εκκλησιαστικούς κανονισμούς για τις νηστίσιμες ημέρες. Σήμερα είναι ντελικατές.
Συχνά χρησιμεύουν ως ορεκτικά και καταναλώνονται από τον γαλλικό λαό, καθώς και από τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Σαρδηνία και την Ισπανία. Είναι επίσης χαρακτηριστικό της κουζίνας της Κύπρου, της Κρήτης (Οι γνωστοί σε όλους "μπουρμπουριστοί χοχλιοί", όπως αποκαλούνται στην Κρητική ντοπιολαλιά) και άλλων περιοχών της ηπειρωτικής Ελλάδας, καθώς και των χωρών της Βόρειας Αφρικής, της Τυνησίας, της Αλγερίας και του Μαρόκου. Η λέξη "escargot" (Η οποία προφέρεται "Εσκαργκό") εφαρμόζεται επίσης μερικές φορές σε ζωντανά παραδείγματα εκείνων των ειδών που τρώγονται συνήθως με αυτόν τον τρόπο. Παρόλο που στα Αγγλλικά αναφέρονται ευρέως ως "Escargot" (Όπως και στα Γαλλικλα), στη βρετανική αγγλική γλώσσα, αναφέρονται συνήθως απλώς ως σαλιγκάρια.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
