Ο Πρώσος αφιέρωμα έλαβε χώρα στις 10 Απριλίου 1525 στην Κρακοβία μετά την προηγούμενη σύναψη συνθήκης μεταξύ του Βασιλιά Σιγκσμούντ Ι του Παλιού και του Άλμπρεχτ Χόεντζολλερ στις 8 Απριλίου 1525. Ως αποτέλεσμα αυτής της πράξης, η Θρησκευτική Πρωσία μετατράπηκε, ως διαμάχη της Πολωνίας, σε Πρωσικό Δουκάτο.
Ο τελευταίος Διδάσκαλος του Τάγματος του Νοσοκομείου της Παναγίας του Γερμανικού Οίκου στην Ιερουσαλήμ (Τευτονικός) που ασκούσε κοσμική εξουσία πάνω στο θρησκευτικό κράτος Albrecht Hohenzollern, υιοθέτησε τη Λουθηραϊκή ονομασία και μετέτρεψε την κατάσταση της Τευτονικής Τάξης σε κοσμικό κράτος (Πρίγκιπας της Πρωσίας) ), διορισμένος από τον ανώτερο φεουδαρχικό άρχοντα - δηλαδή, ο Βασιλιάς της Πολωνίας (πρίγκιπας όλης της Πρωσίας). Ο πρίγκιπας στην Πρωσία επρόκειτο να λάβει την πρώτη θέση ανάμεσα σε κοσμικούς αξιωματούχους της γερουσίας του Βασιλείου της Πολωνίας, ενώ συγχρόνως αποτίει φόρο τιμής στον θείο του Zygmunt the Old, βασιλιά της Πολωνίας.
Ως αποτέλεσμα της συνθήκης, το δικαίωμα κληρονομιάς της Ducal Prussia παραχωρήθηκε σε αρσενικούς απογόνους του Albrecht, και σε περίπτωση άτεκνου θανάτου του - στους αδελφούς του Jerzy, Kazimierz και Jan με αρσενικούς απογόνους. Μετά τη λήξη αυτών των γραμμών, η οικογένεια των Πρώσων επρόκειτο να αναλάβει άμεσα το Βασίλειο της Πολωνίας. Η γραμμή ισχύος των Hohenzollerns αποκλείστηκε από την κληρονομιά. Σε περίπτωση πολέμου που διεξήγαγε το Βασίλειο (εκτός από τον πόλεμο για την ίδια την Πρωσία), ο πρίγκιπας στην Πρωσία έπρεπε να ανεβάσει μόνο εκατό ιππότες. Αντ 'αυτού, δημιουργήθηκαν μικτά πολωνικά-πρωσικά δικαστήρια για την επίλυση υποθέσεων που θα μπορούσαν να είχαν ασκηθεί εναντίον του πρίγκιπα στην Πρωσία ή να ασκήσουν έφεση κατά αποφάσεων που εκδόθηκαν από τα δικαστήρια του πρίγκιπα.
