Το Palatschinke (ή palacsinta, πληθυντικός palatschinken) είναι μια λεπτή ποικιλία κρέπας που μοιάζει με κρέπα ελληνορωμαϊκής προέλευσης. Ενώ το επιδόρπιο είναι πιο συνηθισμένο στις χώρες της Νότιας και Δυτικής Σλαβικής, είναι επίσης γενικά γνωστό σε άλλα μέρη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Τα ονόματα του πιάτου περιλαμβάνουν Palaçinka (Αλβανικά), Palatschinke (pl. Palatschinken) (αυστριακά Γερμανικά), palačinka (pl. Palačinke) (Βοσνιακά, Κροατικά, Σλοβενικά), palacinka (Σλοβακικά), palačinka (Τσεχικά), палачинка (Βουλγαρικά, Montene, Μακεδονικά, Σερβικά), naleśnik (Πολωνικά), clătite (Ρουμανικά), palacinta (Ιταλικά) και palacsinta (Ουγγρικά). == Ιστορία και ετυμολογία == Το πιάτο είναι ελληνορωμαϊκής προέλευσης. Το 350 Π.Κ.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες ποιητές Αρχίστρατος και Αντίφανες ανέφεραν για πρώτη φορά τον πλακό. Το σύντομο έργο του Cato the Elder De Agri Cultura ("On Farming") από το 160 π.Χ. περιλαμβάνει μια περίτεχνη συνταγή για πλακούντα. Το Palatschinke εξακολουθεί να φέρει το ίδιο όνομα με τους Έλληνες και Ρωμαίους προγόνους του. Η προέλευση του ονόματος προέρχεται από τη λατινική λέξη πλακούντα, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ελληνική λέξη plakous για λεπτά ψωμιά με λεπτές ή στρώσεις. Το όνομα του πιάτου ακολούθησε ένα κομμάτι δανεισμού σε διάφορες γλώσσες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης. το πιάτο προέρχεται από τη ρωμαϊκή εποχή της Κεντρικής Ευρώπης και ο αυστριακός-γερμανικός όρος palatschinke (n) θεωρείται ότι δανείστηκε από την τσεχική palačinka, που με τη σειρά του από το ουγγρικό palacsinta, και αυτό με τη σειρά του από το ρουμανικό plăcintă (ένα κέικ, μια πίτα ), όπου προέρχεται τελικά από τον λατινικό πλακούντα. Σύμφωνα με την ουγγρική εθνογραφική εγκυκλοπαίδεια, η ουγγρική λέξη palacsinta είναι ιταλική λέξη-κλειδί. Το Palčinka είναι επίσης το όνομα στις περισσότερες δυτικές και νότιες σλαβικές γλώσσες (σλοβακική palacinka, βοσνιακή, βουλγαρική, τσεχική, κροατική, Μαυροβούνιο, Μακεδονικά, Σερβικά, Σλοβενικά palačinka, палачинка).
