Το Mini ανήκει σε έναν πολύ μικρό κατάλογο μοντέλων που λανσαρίστηκαν λίγο πριν ή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και που παρέμειναν ανταγωνιστικά για πολλές δεκαετίες, όπως ήταν επίσης και το Volkswagen Beetle (Σκαθάρι), το Citroën 2CV, το Fiat 500, το αρχικό Jeep και η σειρά Land Rover.
Σε όλη την καριέρα του, το Mini γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και απήχηση στο ευρύ κοινό, κυρίως λόγω της πρακτικής του σχεδίασης, από τον Σερ Άλεκ Ισσιγόνη (που έλαβε τον τίτλο Σερ λόγω της τεράστιας επιτυχίας του Mini), η οποίος μαζί και με μια σαφώς έντονα ελκυστική αισθητική, του προσέδωσε κορυφαία εξοικονόμηση χώρου ως προς τις μικρές του εξωτερικές διαστάσεις. Σε συνδυασμό και με τη διάταξη «κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση» και την εγκάρσια τοποθέτηση του κινητήρα (παράλληλα με τον μπροστινό άξονα και με τα καθίσματα, για εξοικονόμηση χώρου στο μπροστινό μέρος, σε αντίθεση με τη διαμήκη / κατά μήκος τοποθέτηση του κινητήρα, όπως συνήθως συνέβαινε την τότε εποχή), πέτυχε 80% εκμετάλλευση χώρου για τους επιβάτες και τις αποσκευές. Ακόμα και το ψυγείο δεν τοποθετήθηκε μπροστά, πίσω από τη γρίλια, αλλά αριστερά του κινητήρα, με παροχή αέρα από το βεντιλατέρ, ενώ το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν κάτω από τον κινητήρα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων, ήταν να γίνει το βρετανικό αυτοκίνητο με την μεγαλύτερη επίδραση στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας έως και σήμερα.Ως αποτέλεσμα, το Mini θεωρείται ως ένα διαχρονικό βρετανικό σύμβολο και μια ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη φιγούρα της τότε εποχής, με υψηλή δημοτικότητα ακόμα και σήμερα. Με τα υψηλά στάνταρ που έθεσε στον χωροταξικό και μηχανολογικό σχεδιασμό, εκτιμήθηκε ως ένα επαναστατικό «πλήρες αυτοκίνητο σε μίνι συσκευασία», με καινοτόμες σχετικές ιδέες που έχουν πλέον υιοθετηθεί από όλα τα αυτοκίνητα, και θεωρείται ως ένα από τα μοντέλα - ορόσημα με καθοριστική συμβολή στην εξέλιξη της παγκόσμιας αυτοκίνησης.
