Ο Marcello José das Neves Alves Caetano (Πορτογαλική προφορά: [mɐɾˈsɛlu kɐiˈtɐnu], GCTE, GCC, 17 Αυγούστου 1906 - 26 Οκτωβρίου 1980) ήταν Πορτογάλος πολιτικός και λόγιος, ο οποίος ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός του καθεστώτος Estado Novo, από το 1968 έως ανατροπή στην Επανάσταση του Γαρίφαλου του 1974.
Πρώιμη πολιτική και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
Ήταν γιος του José Maria de Almeida Alves Caetano και της πρώτης συζύγου του Josefa Maria das Neves. Αποφοίτησε ως πτυχιούχος και αργότερα Διδακτορικός Δίκαιος, ο Καετάνο ήταν Καθηγητής Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας, όπου αποφοίτησε και από τον οποίο θα γίνει επίσης ο 9ος Πρύτανης ή Πρύτανης. Ένας συντηρητικός πολιτικός και ένας αυτοαποκαλούμενος αντιδραστικός στη νεολαία του, ο Caetano ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα τη δεκαετία του 1930 υπό το αυταρχικό καθεστώς του António de Oliveira Salazar. Σύντομα έγινε σημαντική προσωπικότητα στην κυβέρνηση "Estado Novo" και το 1940 διορίστηκε αρχηγός της πορτογαλικής οργάνωσης νεολαίας. Ο Caetano προχώρησε στην ακαδημαϊκή του καριέρα στο πανεπιστήμιο, δημοσιεύοντας πολλά έργα και νόμιμους διαλέξεις. Ενώ ήταν στη φυλακή λόγω πολιτικών αιτιών, ο Álvaro Cunhal, φοιτητής νομικής, ο μελλοντικός ηγέτης και ιδρυτής του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, υπέβαλε την τελική του διατριβή για το θέμα της άμβλωσης ενώπιον μιας κριτικής επιτροπής που περιλάμβανε τον Marcello Caetano. Μεταξύ 1944 και 1947, ο Caetano ήταν Υπουργός των Αποικιών και από το 1947 Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Εθνικής Ένωσης. Διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου μεταξύ του 1949 και του 1955.
Από το 1955 έως το 1958 ο Καετάνο ήταν ο νούμερο δύο του καθεστώτος, καθώς ο Υπουργός προσήλθε στην Προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών, δεύτερος μετά τον ίδιο τον Σαλαζάρ, ο οποίος πλησίαζε την ηλικία συνταξιοδότησης.
