Τα υποείδη της Λεοπαρδογαλής, διαφέρουν μεταξύ τους, σε μεγάλο βαθμό, στο χρώμα της γούνας, το μήκος της ουράς, το σχήμα του κρανίου και το μέγεθος των κυνόδοντων.
Η Λεοπαρδογαλή, έχει περίπου το μέγεθος μίας κατοικίδιας γάτας, αλλά με πιο λεπτά και μακριά πόδια.Το μικρό της κεφάλι, έχει δύο εξέχουσες μαύρες ρίγες και ένα κοντό, στενό λευκό ρύγχος.Τα αυτιά της, είναι στρογγυλεμένα με μαύρες και λευκές ρίγες.Κατά μήκος της πλάτης και των άκρων, υπάρχουν μαύρα στίγματα διαφόρων χρωμάτων και σχήματος.Η ουρά, έχει περίπου το μισό μέγεθος του σώματος, με μαύρους δακτυλίους και μαύρη άκρη.Το χρώμα της γούνας της, είναι καστανόξανθο, ενώ η κοιλιά και το στήθος, είναι λευκά.Ωστόσο, στην τεράστια έκτασή τους, διαφέρουν στον χρωματισμό στο μέγεθος των κηλίδων, αλλά και στο μήκος και βάρος του σώματός τους.
Στους τροπικούς, οι Λεοπαρδογαλές, ζυγίζουν από 0,55 έως 3,8 kg και έχουν μήκος από 38,8 έως 66 cm, με μήκος ουράς από 17,2 έως 31 cm.Στο βόρειο τμήμα της Κίνας και της Σιβηρίας, ζυγίζουν έως και 7,1 kg και έχουν μήκος περίπου 75 cm.Γενικότερα, το βάρος τους τον χειμώνα, είναι μεγαλύτερο από την άνοιξη.Το ύψος τους, στους ώμους, φτάνει τα 41 cm.
Οι Λεοπαρδογαλές στη Σούνδα, είναι πιο σκούρες, με μικρότερες κηλίδες και μικρότερες ουρές, από τις Λεοπαρδογαλές στην ηπειρωτική Ασία.
Οι Λεοπαρδογαλές, είναι οι πιο διαδεδομένες γάτες σε όλη την Ασία.Το φάσμα τους, εκτείνεται από την Περιφέρεια Αμούρ στην Ρωσική Άπω Ανατολή, την Κορεατική Χερσόνησο, την Κίνα, την Ινδοκίνα, το δυτικό και βόρειο Πακιστάν, τις νότιες Φιλιππίνες και τα νησιά της Σούνδας, στην Ινδονησία.Ζουν σε γεωργικές περιοχές, αλλά προτιμούν και τις δασώδεις περιοχές.Ζουν σε τροπικά αειθαλή δάση και φυτείες στο επίπεδο της θάλασσας, σε υποτροπικά φυλλοβόλα και κωνοφόρα δάση στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, σε υψόμετρο έως και 1000 m.Οι Λεοπαρδογαλές, δεν απαντώνται στο Ιαπωνικό Αρχιπέλαγος, αλλά έχουν βρεθεί εκεί απολιθώματα από την Πλειστόκαινο εποχή.
Στα βορειοανατολικά του φάσματός τους, ζουν κοντά σε ποτάμια, κοιλάδες και δάση σε χαράδρες, αλλά αποφεύγουν περιοχές με περισσότερα από 10cm χιονόπτωσης.Είναι ιδιαίτερα σπάνια σε άγονες πεδιάδες του Πακιστάν.
Οι Λεοπαρδογαλές, είναι μοναχικά ζώα, εκτός από την περίοδο του ζευγαρώματος.Είναι ιδιαίτερα ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά ορισμένα κυνηγούν και κατά τη διάρκεια της νύχτας, προτιμώντας μικρά τρωκτικά και λαγούς.Είναι ευκίνητοι ορειβάτες και είναι δεντρόβια ζώα, όσον αφορά τις συνήθειές τους.Ξεκουράζονται πάνω σε δέντρα ή σε ακανθώδεις στο έδαφος.Σε φυτείες, έχει παρατηρηθεί να κυνηγάει τρωκτικά και σκαθάρια.Η έκταση του φάσματος των αρσενικών, είναι μεγαλύτερη από των θηλυκών, με 3,5 km² και 2,1 km² αντίστοιχα.Στο φάσμα των αρσενικών, ζουν 1 ή περισσότερες θηλυκές.
Οι Λεοπαρδογαλές, μπορούν να κολυμπήσουν, αλλά σπάνια το κάνουν.Παράγουν ήχους παρόμοιους με την κατοικίδια γάτα.Και τα δύο φύλα, σηματοδοτούν την περιοχή τους με τα ούρα, με αρώματα και με κόπρανα.
Οι Λεοπαρδογαλές, είναι σαρκοφάγα ζώα, που τρέφονται με μια ποικιλία μικρών θηραμάτων, όπως σαύρες, αμφίβια, πτηνά και έντομα.Στις περισσότερες φορές, τρέφονται με τρωκτικά, όπως ποντίκια και αρουραίους, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής τους, μαζί με γρασίδι, αυγά, πουλερικά και ψάρια.Είναι ενεργοί κυνηγοί και σκοτώνουν το θήραμά τους με γρήγορη εφόρμηση και δάγκωμα.Σε αντίθεση με άλλες μικρές γάτες, δεν «παίζουν» με το θήραμά τους, αλλά το σφίγγουν μέχρι να πεθάνει.
