Γενικά στη νεοελληνική γλώσσα ως φαράγγι, ή φάραγγας, χαρακτηρίζεται βαθιά χαράδρα με σχεδόν απόκρημνες βραχώδεις πλευρές, όχι βέβαια των διαστάσεων εκείνων σε μήκος και βάθος που παρουσιάζουν τα λεγόμενα κάνυον που όμως οι πλευρές τους δεν παρουσιάζουν τις σχεδόν κατακόρυφες και τη στενότητα των φαραγγιών.
Γενικά τα φαράγγια δημιουργούνται από τη διαβρωτική δράση των ιδιαίτερα ορμητικών υδάτινων ρευμάτων, καταφέρνοντας έτσι μια συνεχή εκβάθυνση της κοίτης ανάμεσα σε συμπαγή και ανθεκτικά πετρώματα. Επίσης άλλη αιτία δημιουργίας φαραγγιών μπορεί να είναι κάποια τεκτονική διεργασία, σεισμός, κατάπτωση θόλων υπόγειων σηράγγων, όπως συμβαίνει κυρίως σε καρστικές περιοχές, καθώς ακόμα και μια παγετωνική δράση που δημιουργεί εκτενή ρήγματα. Σημειώνεται ότι το πλείστο των φαραγγιών των Άλπεων οφείλονται σε παγετωνικές δράσεις.
Στην Ελλάδα παρατηρούνται πολλά φαράγγια εξαιτίας του μεγάλου εύρους των ασβεστολιθικών πετρωμάτων που διαβρώνονται σχετικά εύκολα. Σημαντικότερα ελληνικά φαράγγια είναι το Φαράγγι της Σαμαριάς, που βρίσκεται στη Κρήτη, μήκους 16 χλμ., το Φαράγγι του Βίκου, που βρίσκεται στην Ήπειρο, μήκους 20 χλμ. που θεωρείται και το μεγαλύτερο του κόσμου σε βάθος με τα αυστηρά κριτήρια προσδιορισμού της γεωμορφολογίας αυτής(*), καθώς και άλλα μικρότερα. Επίσης σπουδαία φαράγγια υφίστανται στην Τουρκία, Αρμενία, Νεπάλ, κ.ά. το δε φαράγγι του Βερντόν στις Ν. Άλπεις θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της Γαλλίας.
Τα φαράγγια από την αρχαιότητα λόγω της ιδιομορφίας τους συνδέθηκαν με στρατιωτικές επιχειρήσεις διείσδυσης αλλά και καταφυγής - διαφυγής καταδιωκομένων.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
