Αρχιερέας (εβραϊκά ל גדול Kohen ha-Gadol) - η υψηλότερη θρησκευτική αξιοπρέπεια στο αρχαίο Ισραήλ από την εποχή που έφυγε από την Αίγυπτο έως το 70 μ.Χ.
Γραφείο του αρχιερέα
Ο αρχιερέας (ελληνικός αρχιερέας), ονομαζόταν επίσης ο αρχιερέας (εβραϊκός Κόεν Χαδόλ - «ο μεγάλος ιερέας»), ο κύριος ιερέας (εβραϊκός Κόεν Χαζ-Ροζ - «ο επικεφαλής ιερέας») και ο χρισμένος ιερέας (εβραϊκό Κοέν Χα mashiach - «ιερέας-μεσσίας») συνδύαζε τις λειτουργίες του υψηλότερου μεσολαβητή μεταξύ του Θεού και του Ισραήλ, επικεφαλής του Μωσαϊκού Σκηνιδίου, και στη συνέχεια του Ναού της Ιερουσαλήμ, ανώτερος ιερέων και Λευιτών και επικεφαλής (πατριάρχης) της οικογένειας των Ααρώνιων. Ο αρχιερέας του Θεού Yahweh ήταν ένα ιδιαίτερα αγιασμένο άτομο και διέθετε πλήρη ιερατική εξουσία. Μόνο αυτός και μόνο μία φορά το χρόνο (στο πανηγύρι του Γιομ Κιπούρ) μπορούσε να μπει στον Ιερό Τόπο του Ναού για να κάνει εξιλέωση για τον Θεό για τις αμαρτίες ολόκληρου του έθνους. Υποβλήθηκε σε ιδιαίτερα περιοριστικούς κανονισμούς σχετικά με την τελετουργική καθαρότητα, π.χ.
