Η πολιτισμική τάση goth είναι σύγχρονη υποκουλτούρα διαδεδομένη σε πολλές χώρες. Άρχισε στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 στη σκηνή του gothic rock, παρακλαδιού του μεταπάνκ και απέκτησε αρκετά μεγάλο ρεύμα μετά το ουσιαστικό τέλος του πανκ και την άνοδο του New Wave. Η goth έχει επιζήσει πολύ περισσότερο από άλλες τάσεις της ίδιας εποχής και συνεχίζει μέχρι σήμερα να διαφοροποιείται και να εξελίσσεται.
Τα καλολογικά στοιχεία και οι πολιτιστικές ροπές τους δείχνουν επιρροές από τη γοτθική λογοτεχνία του δέκατου ένατου αιώνα και το Παρακμιακό Κίνημα, μαζί με πρώιμες ταινίες φρίκης -ειδικά αυτές του γερμανικού εξπρεσιονισμού- και - σύμφωνα με τον Cesar Fuentes Rodriguez και την Carol Siegel - σε μια μικρότερη έκταση, τη σαδομαζοχιστική BDSM κουλτούρα. Η goth εκφράζεται τόσο σαν μουσικό στυλ όσο και σαν αισθητική και μόδα.
Η goth μουσική καλύπτει διάφορες μορφές, κοινός τόπος όμως για τους περισσότερους καλλιτέχνες είναι μια τάση προς τον σχετικά πένθιμο και επαναλαμβανόμενο ήχο, τους απαισιόδοξους στίχους και τα χαμηλών τόνων μπάσα φωνητικά. Οι μορφές της goth μουσικής κυμαίνονται ορισμένες φορές από το gothic rock στο punk. Σημαντικοί goth καλλιτέχνες ήταν οι Siouxsie and the Banshees, Joy Division, Bauhaus, The Cure, Killing Joke, The Birthday Party, Southern Death Cult, David Vanian, The Mission, Fields of the Nephilim, Christian Death, Dead Can Dance.
Η goth μόδα δίνει έμφαση στην εικόνα του ανδρόγυνου, στα ρούχα της εποχής του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης και της Βικτοριανής εποχής ή ένα συνδυασμό αυτών. Το κοινό νήμα στην goth κουλτούρα είναι η συνειδητοποίηση του αμφιλεγόμενου της ζωής, η αντίθεση μεταξύ του φωτός και του σκότους, του καλού και του κακού, της ζωής και του θανάτου, με την πεποίθηση ότι τα δύο άκρα δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο, και ότι οι παραδοσιακοί χαρακτηρισμοί που ορίζονται στο ένα ή το άλλο από αυτά τα αντίθετα δεν είναι απαραίτητα αληθινοί.
