Fiat 500 - online παζλ

Το Fiat 500 («cinquecento», δηλαδή «500» στα ιταλικά και γνωστό ως «πεντακοσαράκι» στην Ελλάδα) ή Fiat Nuova 500 («Νέο 500») ήταν ένα αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Α, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Fiat, από τον Ιούλιο του 1957 έως τον Αύγουστο του 1975, αν και ειδικότερα η έκδοση Fiat 500 K (station wagon) παρέμεινε στην παραγωγή έως το 1977, για περιορισμένο αριθμό οχημάτων. Αντικατέστησε το Fiat 500 Topolino και αντικαταστάθηκε το 1972 από το Fiat 126. Συνολικά κατασκευάστηκαν 3.702.078 αντίτυπα σειράς Fiat 500.

Βασικά στοιχεία

Το Fiat 500 σχεδιάστηκε από τον Dante Giacosa (Ντάντε Τζιακόσα) και λανσαρίστηκε τον Ιούλιο του 1957, ως Nuova (νέο) 500, σε αντιδιαστολή με την ονομασία του προκατόχου Fiat 500 Topolino. Το νέο μοντέλο ήταν επίσης μικροσκοπικό, με το συνολικό μήκος του μάλιστα να είναι κάτω από τα 3 μέτρα, μόλις στα 2,97 μέτρα. Από την άλλη όμως, γνώρισε μεγάλη απήχηση σε ολόκληρη την Ευρώπη, ως ένα ιδιαίτερα φθηνό και πρακτικό μέσο μεταφοράς, ιδίως για την πόλη, ενώ υπήρξε τότε επίσημη εξαγωγή ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και σε λίγα αντίτυπα. Με τον εξαιρετικά οικονομικό 2-κύλινδρο, αερόψυκτο κινητήρα του, αρχικού κυβισμού 479 cm³ και σύντομα 499,5 cm³, και τις συμπαγείς εξωτερικές διαστάσεις του, το «πεντακοσαράκι» καθιέρωσε τον ορισμό «αυτοκίνητο πόλης» και θεωρείται σήμερα ως ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα για αμιγώς αστικές μετακινήσεις.

Προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής αγοράς αυτοκινήτου για οικονομικά αυτοκίνητα, επελέγη η διάταξη «κινητήρας πίσω, πίσω κίνηση», όπως είχε συμβεί και με τον μεγαλύτερο αδελφό του, το Fiat 600, που είχε κυκλοφορήσει ήδη από το 1955. Αυτό δεν ήταν τόσο σπάνιο την τότε εποχή, καθώς εκτός από τα Fiat 500 και Fiat 600, κυκλοφορούσαν τότε αρκετά ακόμα μοντέλα διαφόρων εταιρειών με τη διάταξη «όλα πίσω», όπως το Volkswagen Beetle (το κλασικό Σκαθάρι), το Renault 8 και το NSU Prinz. Υπήρχε τότε μια διαφορετική σχολή αρκετών μηχανικών, που σε αντιδιαστολή με το «όλα εμπρός», υποστήριζε ότι η ακριβώς αντίθετη διάταξη ήταν η προτιμότερη για καλύτερη οδική συμπεριφορά, εξοικονόμηση χώρου για την άνεση των επιβατών και μείωση του κόστους.