Η Ferrari F40 ήταν ένα σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάστηκε από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari, με αφορμή τον εορτασμό των 40 χρόνων κατασκευής αυτοκινήτων από τη Ferrari, εξ ου και η ονομασία της. Το μοντέλο παρήχθη από το 1987 έως το 1992, στο Μαρανέλλο της Ιταλίας, σε 1.315 αντίτυπα, όλα αποκλειστικά στο χέρι, και κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ήταν το ακριβότερο, ισχυρότερο και ταχύτερο αυτοκίνητο της Ferrari. Έως τα τέλη του 1989, ήταν και το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής σε παγκόσμια κλίμακα. Αντικαταστάθηκε τον Μάρτιο του 1995 από την Ferrari F50.
Εξέλιξη
Το μοντέλο ήταν, επίσης, το τελευταίο που εξελίχθηκε με επικεφαλής τον ιδρυτή της εταιρείας, Έντσο Φερράρι (1898 - 1988), ο οποίος είχε δώσει εξ αρχής σαφείς εντολές να είναι «το καλύτερο και το ταχύτερο αυτοκίνητο του κόσμου». Στα πλαίσια των εντολών του για τις μέγιστες δυνατές επιδόσεις, δόθηκε μέγιστη προτεραιότητα στη συγκράτηση του βάρους, με αποτέλεσμα να μην τοποθετηθούν και να μην προσφέρονται ABS, υδραυλική υποβοήθηση στα φρένα, υδραυλική υποβοήθηση στο σύστημα διεύθυνσης, ηλεκτρικά παράθυρα, ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενοι καθρέφτες, ηχοσύστημα, ντουλαπάκι για τον συνοδηγό, εσωτερικές χειρολαβές (παρά μόνο ένα καλώδιο για τράβηγμα) και εσωτερικός φωτισμός στο σαλόνι, το οποίο μάλιστα ήταν εξαιρετικά λιτό, ακόμα και για τα τότε στάνταρ, και έντονα αγωνιστικής αισθητικής. Από την άλλη, υπήρχε στάνταρ χειροκίνητος κλιματισμός, πλην όμως ήταν πολύ μέτριας απόδοσης.
Είναι εντυπωσιακό ότι η εξέλιξη της F40 ολοκληρώθηκε σε μόλις 13 μήνες. H επίσημη παρουσίαση έγινε μέσα στο 1987, αν και αρχικά η υποδοχή της από τον Τύπο αυτοκινήτου ήταν ανάμικτη, και ενώ κάποιοι δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν και μάλιστα σε έντονο βαθμό, κάποιοι άλλοι δεν εντυπωσιάστηκαν. Ο λόγος ήταν ότι δημιουργήθηκε μια εντύπωση ότι η Ferrari εκμεταλλεύτηκε την τότε επικρατούσα αντίληψη για τα προϊόντα της, παρουσιάζοντας ένα καθαρά αγωνιστικών προδιαγραφών αυτοκίνητο σε εκδοχή δρόμου.
