Elektroboot - online παζλ

Ένα elektroboot ("ηλεκτρικό σκάφος" στα γερμανικά) ήταν ένα υποβρύχιο που σχεδιάστηκε για να λειτουργεί πλήρως βυθισμένο, παρά ως υποβρύχια που θα μπορούσαν να βυθιστούν ως προσωρινά μέσα για να ξεφύγουν από την ανίχνευση ή να ξεκινήσουν μια επίθεση.

Ιστορικό

Ακόμη και πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο σχεδιαστής πυραύλων Hellmuth Walter είχε υποστηρίξει τη χρήση υπεροξειδίου του υδρογόνου (γνωστό ως υπερυδρόλη) ως καύσιμο. Οι κινητήρες του επρόκειτο να γίνουν διάσημοι για τη χρήση τους σε αεροσκάφη με πυραύλους - κυρίως στο Me 163 Komet - αλλά οι περισσότερες από τις πρώτες προσπάθειές του δαπανήθηκαν σε συστήματα για υποβρύχια πρόωση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το υπεροξείδιο του υδρογόνου μειώθηκε χημικά και τα προκύπτοντα αέρια χρησιμοποιήθηκαν για την περιστροφή ενός στροβίλου στις περίπου 20.000 σ.α.λ., το οποίο στη συνέχεια κατευθύνθηκε σε μια έλικα. Αυτό επέτρεψε στο υποβρύχιο να τρέχει υποβρύχια ανά πάσα στιγμή, καθώς δεν υπήρχε ανάγκη για αέρα για τη λειτουργία των κινητήρων. Το σύστημα εξάντλησε επίσης τεράστιες ποσότητες καυσίμων και κάθε σκάφος που βασίζεται στο σχεδιασμό είτε θα πρέπει να είναι τεράστιο είτε να έχει περιορισμένη εμβέλεια.

Έτσι, το σύστημα είδε μόνο περιορισμένη ανάπτυξη, παρόλο που ένα πρωτότυπο έτρεχε το 1940. Αλλά όταν τα προβλήματα με τα υπάρχοντα σχέδια U-boat έγιναν εμφανή το 1942, το έργο επιταχύνθηκε. Τελικά, δύο μηχανικοί εντόπισαν μια λύση στο πρόβλημα. Αντί να τρέχουν το υποβρύχιο εξ ολοκλήρου στην υπερυδρόλη, το χρησιμοποίησαν μόνο για εκρήξεις ταχύτητας. Οι περισσότερες από τις εργασίες θα γινόταν τότε με ένα κανονικό σκάφος, χρησιμοποιώντας έναν κινητήρα ντίζελ για τη φόρτιση των μπαταριών.