Αναρρίχηση - ταξίδι στην περιοχή τόσο απότομη και δύσκολη που απαιτεί τη χρήση χεριών τουλάχιστον για να διατηρηθεί η ισορροπία.
Ο παραπάνω ορισμός καλύπτει διάφορες δραστηριότητες όπως η αναρρίχηση πέτρινων λίθων και η αναρρίχηση σε βουνά οκτώ χιλιομέτρων.
Ιστορικό
Η αναρρίχηση θεωρήθηκε κάποτε χωρικό άθλημα, όπως ιστιοπλοΐα ή ολίσθηση. Η εκλαΐκευση και η εκλαΐκευση των τεχνητών τοίχων αναρρίχησης και οι διαγωνισμοί αναρρίχησης έχουν μετατοπίσει τις πινελιές κάπως προς το "pitching". Ωστόσο, για σημαντικό αριθμό ορειβατών, αυτή η δραστηριότητα είναι τουλάχιστον ένα πάθος ή ακόμα και ένας τρόπος ζωής.
Περιοχή λειτουργίας
Οι ορειβάτες συνήθως ανεβαίνουν σε πέτρες, βράχους ή βουνά που είναι χτισμένα από διάφορους τύπους πετρωμάτων: ψαμμίτης, όμιλος, ασβεστόλιθος, σχιστόλιθος ή γρανίτης.
Η εναλλακτική λύση στις φυσικές μορφές βράχου είναι οι τεχνητές εγκαταστάσεις αναρρίχησης, που χρησιμεύουν ως χώρος προπόνησης και - όλο και περισσότερο - χώροι ανταγωνισμού. Λόγω της έλλειψης τέτοιων χώρων, τοίχων, κτιρίων, μνημείων, οι γέφυρες προκαλούν επίσης το ενδιαφέρον των ορειβατών - αυτός ο τύπος αναρρίχησης είναι γνωστός ως αστική αναρρίχηση ή οικοδόμηση.
Λόγω της γωνίας κλίσης (απόκλιση), η περιοχή αναρρίχησης μπορεί να είναι κεκλιμένη, κατακόρυφη, αναρτημένη, ακόμη και οροφή (αναφέρεται ως οροφή από τους ορειβάτες).
Οι δυσκολίες του εδάφους που πρέπει να καλυφθούν περιγράφονται από την κλίμακα δυσκολίας και η πορεία της διαδρομής αναρρίχησης περιγράφεται μέσω της περιγραφής του δρόμου (η λεγόμενη
