Δύναμη - η δυνατότητα ενός ατόμου ή μιας ομάδας να έχει πραγματικό αντίκτυπο στις σχετικές συνθήκες της ζωής κατευθύνοντας τη δική του συμπεριφορά (αυτοέλεγχος - άτομο) ή τη συμπεριφορά άλλων ανθρώπων (κοινωνικός έλεγχος). Η κοινωνική δύναμη είναι η ικανότητα να κατευθύνει τη συμπεριφορά άλλων ανθρώπων, ανεξάρτητα από το αν είναι σύμφωνη με το ενδιαφέρον ή τη θέλησή τους. Όπου επικρατεί η συνάφεια των συμφερόντων και η βούληση των αλληλεξαρτώμενων ατόμων, οι ασταθείς σχέσεις είναι περιττές. Λόγω της φύσης της σχέσης, μπορούμε να μιλήσουμε για δύναμη: ατομικός - αυτοέλεγχος και αυτοέλεγχος επιλέγοντας μεταξύ εναλλακτικών παραλλαγών συμπεριφοράς. κοινότητα - που προκύπτει από άμεσες διαπροσωπικές σχέσεις (π.χ. οικογένεια, γειτονιά, κοινωνική, μαφία), κοινό - συμπεριλαμβανομένων μεγάλων, άσχετων κοινοτήτων, που εμφανίζονται με τη μορφή κρατικής, οικονομικής, ιδεολογικής δύναμης. Η κοινοτική και δημόσια δύναμη ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία κοινωνικής δύναμης. Αυτός ο όρος αναφέρεται στην κοινωνική σχέση μεταξύ των κοινωνικών μονάδων ή των κοινωνικών ομάδων στις οποίες ένα από τα μέρη αυτής της σχέσης έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει μόνιμα και νόμιμα τη δική του βούληση στο άλλο, ακόμη και παρά την αντίθεσή του, και έχει τα μέσα για τον έλεγχο αυτής της συμπεριφοράς. Οι σχέσεις εξουσίας που κατανοούνται έτσι συμβαίνουν σε κάθε κοινωνική ομάδα στην οποία κάποιος δίνει εντολές και κάποιος άλλος τις εκτελεί. Οι σχέσεις εξουσίας και υπαγωγής συμβαίνουν όπου υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ανωτέρων και υφισταμένων. Πολιτική δύναμη είναι η ικανότητα να κατευθύνει τη συμπεριφορά των αλληλεξαρτώμενων κοινοτήτων με αντικρουόμενα συμφέροντα μέσω εντολών και απαγορεύσεων που επιβάλλονται με μέσα που θεωρούνται αποδεκτά, αποτελεσματικά και μακροχρόνια, εφόσον θεωρούνται έγκυρα από τους υφισταμένους. Το φυσικό γενικό καθήκον της πολιτικής εξουσίας είναι να δημιουργήσει και να προστατεύσει την τάξη που επιτρέπει τη συνύπαρξη και τη συνεργασία της κοινότητας υπό την επιρροή της συμφωνώντας σε συμπεριφορές και ξεπερνώντας τις εσωτερικές και άλλες αντιφάσεις. Ο παθολογικός εκφυλισμός της πολιτικής δύναμης μπορεί να είναι η εντατικοποίηση και η δημιουργία εσωτερικών και διεθνών συγκρούσεων προκειμένου να ελεγχθεί πληρέστερα το συγκρουόμενο και εκφοβισμένο έθνος.
