Το ψαλίδι είναι χειροκίνητο εργαλείο, που χρησιμοποιείται για την κοπή μαλακών εύκαμπτων υλικών αλλά και μετάλλων. Η συνήθης κατασκευή του αποτελείται από δύο κινητά σιδερένια ή ατσάλινα σκέλη, τα οποία είναι ενωμένα περίπου στο μέσο τους με ένα σταθερό σύνδεσμο. Στα πίσω άκρα των δύο σκελών υπάρχουν λαβές (πλαστικές συνήθως) για σταθερότερο χειρισμό του ψαλιδιού, ενώ το μπροστά και εσωτερικό μέρος τους είναι διαμορφωμένο σε λεπίδες λίγο έως μέτρια ακονισμένες. Το ψαλίδι είναι διπλός μοχλός πρώτου τύπου.
Ιστορία
Πιθανότατα το ψαλίδι εφευρέθηκε γύρω στο 1500 π.Χ. στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτό πιθανότατα είχε το σύνδεσμο στην πέρα άκρη. Τα ψαλίδια με σταυρωτές λεπίδες εφευρέθηκαν από τους Ρωμαίους γύρω στο 100 μ.Χ.
Ένα τεράστιο βήμα για την τελειοποίηση των ψαλιδιών έγινε το 1761 με το Βρετανό Ρόμπερτ Χέντσλιφ (Robert Hinchliffe) να κατασκευάζει το πρώτο σύγχρονο ψαλίδι από χάλυβα.
Σε τμήμα της Σουηδίας (στη σημερινή Φινλανδία) το 1649 άρχισε να λειτουργεί εργαστήριο κατασκευής ψαλιδιών, μεταξύ Ελσίνκι και Τουρκού, στο χωριό Fiskars. Το 1830 νέος ιδιοκτήτης ανέλαβε να κατασκευάσει μαχαιροπίρουνα και μεταξύ άλλων κατασκεύασε και ψαλίδια με την εμπορική ονομασία Fiskars. Ο ομώνυμος οργανισμός εισήγαγε νέες μεθόδους για την κατασκευή ψαλιδιών το 1967.
