Φοινικέλαιο
Το φοινικέλαιο είναι ένα εδώδιμο φυτικό έλαιο που προέρχεται από το μεσοκάρπιο (κοκκινωπό πολφό) των φρούτων ελαιοφοίνικων, κυρίως του Αφρικάνικου ελαιοφοίνικα Elaeis guineensis, και σε μικρότερο βαθμό από τον Αμερικανικό ελαιοφοίνικα Elaeis oleifera και τον φοίνικα μαρίπα Attalea maripa.
Το φοινικέλαιο είναι φυσικά κοκκινωπό στο χρώμα του από τη μεγάλη περιεκτικότητα σε βήτα-καροτίνη. Δεν πρέπει να συγχέεται με το φοινικοπυρηνέλαιο που εξάγεται από τον πυρήνα των ίδιων φρούτων ή το κοκοφοινικέλαιο που προέρχεται από τον πυρήνα του κοκοφοίνικα (Cocos nucifera). Διαφέρουν στο χρώμα (το ακατέργαστο φοινικοπυρηνέλαιο δεν περιέχει καροτενοειδή και δεν είναι κόκκινο), και στα περιεχόμενα κορεσμένα λιπαρά: το έλαιο μεσοκάρπιου φοίνικα έχει 49% κορεσμένα, ενώ το φοινικοπυρηνέλαιο και το έλαιο καρύδας έχουν 81% και 86% κορεσμένα λίπη, αντίστοιχα. Ωστόσο, από το ακατέργαστο κόκκινο φοινικέλαιο κατόπιν επεξεργασίας, αποχρωματισμού και αφαίρεσης των οσμών λαμβάνεται το RBD φοινικέλαιο και δεν περιέχει καροτενοειδή.
Ο ελαιοφοίνικας παράγει τσαμπιά με πολυάριθμα φρούτα των οποίων το σαρκώδες μεσοκάρπιο περικλείει έναν πυρήνα που καλύπτεται από ένα πολύ σκληρό κέλυφος. Για τον FAO το φοινικέλαιο (που προέρχεται από τον πολτό) και οι πυρήνες του φοίνικα θεωρούνται πρωτογενή προϊόντα. Η ταχύτητα εξαγωγής ελαίου από μία παρτίδα κυμαίνεται από 17 έως και 27% για το φοινικέλαιο, σε 4% έως 10% για τους πυρήνες φοίνικα.
Το φοινικέλαιο, όπως και το έλαιο καρύδας, είναι πολύ κορεσμένο σε φυτικά λίπη και ημιστερεό σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι κοινό συστατικό μαγειρικής στην τροπική ζώνη της Αφρικής, τη Νοτιοανατολική Ασία και μέρη της Βραζιλίας. Χρησιμοποιείται ευρέως στην εμπορική βιομηχανία τροφίμων παγκόσμια λόγω του χαμηλότερου κόστους και της υψηλής οξειδωτικής σταθερότητας (κορεσμός) του καθαρού προϊόντος, όταν χρησιμοποιείται για το τηγάνισμα. Μία πηγή ανέφερε ότι το 2015 οι άνθρωποι κατανάλωναν κατά μέσο όρο 7,7 κιλά φοινικέλαιου ανά άτομο.Η χρήση του φοινικέλαιου σε προϊόντα τροφίμων έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον περιβαλλοντικών ομάδων ακτιβιστών· η υψηλή απόδοση ελαιοπαραγωγής από τα δέντρα ενθάρρυνε την επέκταση της καλλιέργειας, και πολλά Ινδονησιακά δάση αποψιλώθηκαν για να κάνουν χώρο για μονοκαλλιέργεια ελαιοφοινίκων. Έτσι χάθηκαν περιοχές από τον φυσικό οικότοπο των τριών σωζόμενων ειδών ουραγκοτάγκου, εκ των οποίων το είδος Σουμάτρας έχει χαρακτηριστεί ως απειλούμενο. Το 2004, σχηματίστηκε η βιομηχανική ομάδα Στρογγυλή Τράπεζα για Αειφόρο Φοινικέλαιο για να ασχολήθει με τέτοια θέματα. Το 1992, η Κυβέρνηση της Μαλαισίας, ως απάντηση στις ανησυχίες για την αποψίλωση των δασών, υποσχέθηκε ότι η επέκταση των φυτειών ελαοιφοινίκων θα περιοριστεί, με διατήρηση της μισής εθνικής γης ως δασικές εκτάσεις. Το Μάρτιο 2017, ένα ντοκιμαντέρ του Deutsche Welle έδειξε ότι με φοινικέλαιο παρασκευάζονται υποκατάστατα γάλακτος για την εκτροφή μόσχων σε τυροκομεία των γερμανικών Άλπεων. Αυτά περιέχουν 30% γάλα σε σκόνη και κατάλοιπα ακατέργαστων πρωτεϊνών από αποβουτυρωμένο γάλα σε σκόνη, ορό γάλακτος σε σκόνη και φυτικά λιπαρά, κυρίως λάδι καρύδας και φοινικέλαιο.
