Υπερκύτταρο ονομάζεται η καταιγίδα που χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός μεσοκυκλώνα, δηλαδή ενός βαθέος, επίμονου περιστρεφόμενου ανοδικού ρεύματος αέρα. Για το λόγο αυτό, οι καταιγίδες αυτές αναφέρονται μερικές φορές ως περιστρεφόμενες καταιγίδες. Από τις τέσσερις ταξινομήσεις καταιγίδων (υπερκύτταρο, γραμμή λαίλαπας, πολυκύτταρο και μονοκύτταρο), τα υπερκύτταρα είναι στο σύνολό τους τα λιγότερο συχνά και έχουν τη δυνατότητα να είναι τα σφοδρότερα. Τα υπερκύτταρα συχνά απομονώνονται από άλλες καταιγίδες και μπορούν να κυριαρχήσουν τον τοπικό καιρό σε μήκος έως και 32 χιλιόμετρα. Τείνουν να διαρκούν 2-4 ώρες.
Τα υπερκύτταρα τοποθετούνται συχνά σε τρεις τύπους ταξινόμησης: Κλασικά, Χαμηλού υετού (LP) και Υψηλού υετού (HP). Τα υπερκύτταρα LP βρίσκονται συνήθως σε πιο άνυδρα κλίματα, όπως στις υψηλές πεδιάδες των Ηνωμένων Πολιτειών, και τα υπερκύτταρα HP βρίσκονται συχνότερα σε υγρά κλίματα. Τα υπερκύτταρα μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στον κόσμο υπό τις σωστές προϋπάρχουσες καιρικές συνθήκες, αλλά είναι πιο κοινά στις Μεγάλες Πεδιάδες των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια περιοχή γνωστή ως Μονοπάτι των Σιφώνων (Tornado Alley) και στον Διάδρομο των Σιφώνων της Αργεντινής, της Ουρουγουάης και της νότιας Βραζιλίας.
Είναι ο τύπος καταιγίδων υπεύθυνος για την, εκτός άλλων φαινομένων, δημιουργία των περισσότερων σιφώνων που σημειώνονται. Ωστόσο, ακόμα και αν δεν εμφανιστούν σίφωνες, αυτές οι καταιγίδες μπορεί να είναι ιδιαίτερα βίαιες και καταστροφικές, λόγω σφοδρών ευθύγραμμων ανέμων ή λόγω πρόκλησης ξαφνικής πλημμύρας-αστραπής.
