Η Τυνησία, ή κοινώς Τούνεζι, (Αραβικά: تونس), (Τούνις ή και «Ιφρικιγιέ») και επίσημα: Δημοκρατία της Τυνησίας (الجمهرية التونسية), (Αλ Τζούμχουριγι-ατ Τούνισγια) είναι μια χώρα στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής. Είναι το μικρότερο και πιο ανατολικό από τα κράτη που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Άτλαντα και συνορεύει με την Αλγερία στα δυτικά και τη Λιβύη στα νοτιοανατολικά. Το 40% της χώρας καταλαμβάνει η έρημος Σαχάρα και το υπόλοιπο περιλαμβάνει γόνιμα εδάφη και προσβάσιμες ακτές. Η γεωγραφία της χώρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αρχαίους χρόνους, αρχικά με την Καρχηδόνα, πόλη των Φοινίκων, και αργότερα ως αφρικανική επαρχία, καθώς αποτελούσε το σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ιστορία
Από τις πρώτες γραπτές ιστορικές πηγές, η Τυνησία κατοικείτο από φυλές Βερβέρων, οι οποίοι είναι απόγονοι αγροτικών κοινοτήτων στις παράκτιες πεδιάδες της κεντρικής Τυνησίας. Στα αρχαία χρόνια πίστευαν ότι η Αφρική ήταν αρχικά κατοικημένη από τους Γέτουλες (ρωμαϊκή ονομασία αρχαίας βερβερικής φυλής που κατοικούσε στην περιοχή Γετούλια) και Λίβυους, και οι δύο νομαδικοί λαοί.
Στις ακτές της αποίκησαν οι Φοίνικες ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ. Τον 6ο αιώνα π.Χ., η δύναμη της Καρχηδόνας αυξήθηκε πολύ και έγινε η κυρίαρχη δύναμη στη Δυτική Μεσόγειο έπειτα από μια σειρά πολέμων με τις πόλεις των αποίκων που ήλθαν από την Ελλάδα.
Η Καρχηδόνα ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Τύρου (σημερινή χώρα Λίβανος), οι οποίοι έφεραν μαζί τον πολιτισμό και τη θρησκεία των Φοινίκων και των Χανααναίων.
Ο θρύλος αναφέρει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τη βασίλισσα Διδώ, όπως αναφέρεται και στην Αινειάδα του Βιργίλιου. Ο Έλληνας συγγραφέας Τιμαίος ο Ταυρομενίτης αναφέρει ότι η πόλη ιδρύθηκε το 814 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια μιας σειράς πολέμων με τη Ρώμη, μια Καρχηδονιακή εισβολή με αρχηγό τον Αννίβα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου παραλίγο να αποτρέψει την άνοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
