Η τουρκική κουζίνα (τουρκικά: türk mutfağı) προήλθε σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οθωμανική κουζίνα, η οποία αποτελούσε τη συνένωση της εκλεπτυσμένης κουζίνας της Μεσογείου, των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας, της Ανατολικής Ευρώπης και της Αρμενίας. Οι Οθωμανοί συγκέρασαν διάφορες γαστρονομικές παραδόσεις της σφαίρας επιρροής τους από τη λεβαντίνικη κουζίνα, την αιγυπτιακή κουζίνα, την ελληνική κουζίνα, την κουζίνα των βαλκανικών λαών, έως και τα παραδοσιακά τουρκικά στοιχεία από την Κεντρική Ασία (όπως το γιαούρτι και τον παστουρμά), δημιουργώντας έτσι μια τεράστια ποικιλία από σπεσιαλιτέ. Η τουρκική κουζίνα με τη σειρά της επηρέασε διάφορες γειτονικές κουζίνες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Ευρώπης.Η τουρκική κουζίνα έχει διαφορετικά στοιχεία ανάλογα με την περιοχή της χώρας στην οποία μαγειρεύεται. Στην Κωνσταντινούπολη, στην Προύσα, στη Σμύρνη και στις υπόλοιπες περιοχές των παραλίων της Μικράς Ασίας, η κουζίνα έχει πολλά οθωμανικά στοιχεία με ελαφρύτερη εντούτοις χρήση μπαχαρικών, προτίμηση σε ρύζι έναντι του πλιγουριού, σε κεφτέδες και ευρύτερη χρήση λαχανικών σε στιφάδο (τουρλού), σε μελιτζάνα, γεμιστούς ντολμάδες και ψάρια. Η κουζίνα της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας (Ευξείνου Πόντου), αντίθετα, χρησιμοποιεί εκτενώς τα ψάρια, ειδικά το γαύρο της Μαύρης Θάλασσας (χαμσί) και περιλαμβάνει πιάτα καλαμποκιού. Η κουζίνα στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας (π.χ. Ουρφά, Γκαζιαντέπ, Αντιγιαμάν και Άδανα) είναι γνωστή για την ποικιλία των κεμπάπ, των μεζέδων και των επιδορπίων με βάση τη ζύμη, όπως για παράδειγμα ο μπακλαβάς, το σομπιέτ, το κανταϊφι και το κιουνεφέ.
Ειδικά στα δυτικά μέρη της Τουρκίας, όπου υπάρχουν άφθονα ελαιόδεντρα, το ελαιόλαδο είναι ο κύριος τύπος λαδιού που χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα. Οι κουζίνες των περιοχών του Αιγαίου, της θάλασσας του Μαρμαρά (Προποντίδα) και της Μεσογείου είναι πλούσιες σε λαχανικά, βότανα και ψάρια. Η Κεντρική Ανατολία έχει πολλές γνωστές σπεσιαλιτέ, όπως το κεσκέκι, τα μαντί (ειδικά από τη Καισάρεια) και το γκοζλεμέ. Τα ονόματα των τροφίμων που συνδέονται άμεσα με τα μαντί βρίσκονται επίσης στη κινέζικη κουζίνα (ως μαντόου ή κουλούρι στον ατμό) και στην κορεατική κουζίνα (ως μαντού), και τα οποία θεωρούνται ότι προήλθαν από τη Μογγολία κατά τον 13ο αιώνα.Οι σπεσιαλιτέ συχνά οφείλουν τ' όνομά τους στα μέρη από τα οποία προέρχονται, όπως επίσης και σε διάφορα στυλ προετοιμασίας. Για παράδειγμα, το κεμπάπ από την Ουρφά (Urfa kebap) είναι λιγότερο πικάντικο και παχύτερο από το κεμπάπ από τα Άδανα (Adana kebap). Αν και τα τρόφιμα με βάση το κρέας, όπως το κεμπάπ, είναι κοινό χαρακτηριστικό τουρκικής κουζίνας που χρησιμοποιείται στα εστιατόρια του εξωτερικού, τα γεύματα μέσα στην Τουρκία επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στο ρύζι, στα λαχανικά και στο ψωμί.
