Τενόρος ή οξύφωνος ονομάζεται ο άνδρας ερμηνευτής της εκκλησιαστικής μουσικής και του λυρικού θεάτρου, του οποίου η φυσική φωνή εκτείνεται σε οκτάβες υψηλότερες από του βαρυτόνου, αλλά χαμηλότερες από του κοντρα-τενόρου (και παλαιότερα του καστράτου). Δεδομένου ότι οι κοντρα-τενόροι είναι ελάχιστοι παγκοσμίως, συνήθως ο τενόρος είναι η υψηλότερη ανδρική φωνή μιας παράστασης.
Ως όρος παράγεται από το λατινικό ρήμα tenere που σημαίνει κρατώ. Προέρχεται απ' την αναγεννησιακή πολυφωνία, όταν το ύψος των υπολοίπων φωνών ενός έργου συνήθως καθοριζόταν σε σύγκριση με τον τενόρο - υπ' αυτήν την έννοια ο τενόρος «κρατούσε» την αρμονική βάση.
Οι τενόροι στην όπερα
Μέχρι το 18ο αι. οι συνθέτες έγραφαν για τους τενόρους κυρίως δεύτερους ρόλους. Πρωταγωνιστές της εποχής ήταν οι καστράτοι, οι οποίοι μπορούσαν να αποδώσουν υψηλότερες νότες και με μεγαλύτερη ένταση, άρα ανταποκρίνονταν καλύτερα στο μεγαλοπρεπές ηρωικό ιδεώδες του μπαρόκ και της Όπερα Σέρια.
Στα τέλη του 18ου - αρχές 19ου αι. η κατάσταση άλλαξε άρδην. Η πρακτική του ευνουχισμού αγοριών για να «παραχθούν» καστράτοι περιέπεσε σε ηθική απαξίωση, ενώ παράλληλα η κυρίαρχη θεματολογία της όπερας στράφηκε σε πιο ανάλαφρους (Όπερα Μπούφα) ή ρεαλιστικούς χαρακτήρες.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
