Ενοχή - η ψυχική σχέση του δράστη με μια πράξη που καθορίζεται στους νομικούς κανονισμούς (απαραίτητο συστατικό κάθε εγκλήματος). Αυτή η έννοια σχετίζεται με το ζήτημα της ανθρώπινης ελευθερίας: η ενοχή είναι το αδικαιολόγητο ελάττωμα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του δράστη, που συνίσταται στην ελεύθερη επιλογή συμπεριφοράς αντίθετη με τον κανόνα συμπεριφοράς που ισχύει σε μια δεδομένη κοινωνία.
Στο πολωνικό ποινικό δίκαιο, σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα του 1997, το κρασί διαχωρίστηκε σαφώς από την υποκειμενική πλευρά της εγκληματικής πράξης (πρόθεση και ακούσια). Το αστικό δίκαιο διακρίνει την εσκεμμένη ενοχή και την αμέλεια υπέρβασης της απαγόρευσης να μην προκληθεί ζημιά σε άλλους.
Η ευθύνη επιτρέπει να κατηγορήσει τον δράστη για ελαττωματικό σχηματισμό της διαθήκης, δηλαδή τη δυνατότητα να τον κατηγορήσει ότι κατά τη διάρκεια της παράνομης, τιμωρητικής και εγκληματικής του πράξης δεν προσαρμόστηκε στον νομικό κανόνα που απαγορεύει τον δεδομένο νόμο (προσωπική κατηγορία της πράξης που διαπράχθηκε).
Θεωρίες ενοχής
Ψυχολογική θεωρία ενοχής - αναγνωρίζει την ενοχή οντολογικά, ως την ψυχολογική σχέση του δράστη με την εκτέλεση εγκληματικής πράξης. Είναι σημαντικό εάν ο δράστης ήθελε να διαπράξει ένα έγκλημα και αν ο ίδιος συμφώνησε (ένοχη ψυχολογική σχέση) θα μπορούσε να κατηγορηθεί για αυτόν.
Κανονική θεωρία ενοχής - εισάγει την έννοια της κατηγορίας και επικεντρώνεται στη δυνατότητα επιβολής ορισμένης κατηγορίας εναντίον του δράστη. εάν ο δράστης παραβιάζει την ισχύουσα νομοθεσία (τα κριτήρια για κατηγορίες ορίζονται στον Ποινικό Κώδικα), μπορεί να κατηγορηθεί.
Πλήρης θεωρία (κανονιστική θεωρία σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση) - λαμβάνει υπόψη τόσο τη διανοητική στάση όσο και το στοιχείο της φερόμενης παραβίασης ποινικών διατάξεων. είναι ευρέως αποδεκτό από το ισχύον δόγμα του ποινικού δικαίου.
Λειτουργική θεωρία - προσεγγίζει την ενοχή από την άποψη του σκοπού της. Ο σκοπός της ενοχής είναι η επίτευξη προληπτικής τιμωρίας.
