Το Συνθεσάιζερ είναι ένα ηλεκτρονικό μουσικό όργανο που παράγει σήματα ήχου. Οι ήχοι του παράγονται με μεθόδους που περιλαμβάνουν την αφαιρετική σύνθεση, την προσθετική σύνθεση, σύνθεση με διαμόρφωση συχνότητας και την παραμόρφωση φάσης. Οι ήχοι αυτοί κατόπιν μπορούν να αλλάξουν και να διαμορφωθούν χρησιμοποιώντας στοιχεία όπως φίλτρα, φακέλους και ταλαντωτές χαμηλής συχνότητας (LFO).
Τα συνθεσάηζερ παίζονται τυπικα χρησιμοποιώντας πλήκτρα η ελέγχονται με την βοήθεια sequencer, η λογισμικού όπως είναι ψηφιακοί σταθμοί ήχου DAW μέσω MIDI.
Όργανα όμοια με τα συνθεσάηζερ ξεκίνησαν στα μέσα του εικοστού αιώνα στις ΗΠΑ με όργανα όπως το RCA Mark II, που αποτελούταν απο λυχνίες κενού και ελεγχόταν με ηλεκτρονικές πλακέτες. Το συνθεσάιζερ Moog κατασκευάστηκε από τον Ρόμπερτ Μούγγ, βγήκε στην αγορά το 1964 και ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε μεθόδους αναλογικής σύνθεσης όπως ταλαντωτές VCO, φακέλους ADSR, φίλτρα VCF, γεννήτριες θορύβου, και sequencers και το σήμα δρομολογούταν στα εξαρτήματα (modules) με την βοήθεια καλωδίων (patch cables). Το 1970, το φθηνότερο, μικρότερο Minimoog έθεσε τον γενικό κανόνα του να είναι τα συνθεσάιζερ αυτόνομα όργανα με ενσωματωμένα πλήκτρα. Το πρώτο συνθεσάιζερ που βγήκε σε μαζική παραγωγή, το Yamaha DX7, εκανε δημοφιλή την ψηφιακή σύνθεση. Πλέον λογισμικό σύνθεσης ήχου μπορεί να ενσωματωθεί σε ένα μόνο μικροτσίπ και υπάρχουν software synthesizers αυτόνομα ή ως προεκτάσεις για DAW (VST,AU κ.α.).
Τα συνθεσάιζερ θεωρούνταν στην αρχή αβαντ-γκαρντ, και τα είχαν σε εκτίμηση στην ψυχεδελική κουλτουρα των 60's και στην αντικουλτούρα όμως είχαν μικρή εμπορική επιτυχία. Τo Switched-On Bach (1968), ένα άλμπουμ με διασκευασμένα κομμάτια του Μπάχ σε συνθεσαίζερ απο τον Wendy Carlos έφερε τα συνθεσάιζερ στο μέηνστρημ.
