O στιγμιαίος καφές σε σκόνη, είναι το προϊόν του καφέ το οποίο με λίγο ζεστό νερό διαλύεται τέλεια απελευθερώνοντας και όλο το άρωμα που περικλείει.
Ιστορία
Εφευρέθηκε το 1901 από τον Ιάπωνα Σατόρι Κάτο (Satori Kato), επιστήμονα που δούλευε στο Σικάγο των ΗΠΑ. Την 1η Απριλίου 1938 ο στιγμιαίος καφές παρουσιάστηκε στο εμπόριο από την ελβετική εταιρία Νεστλέ (Nestlé) με το εμπορικό όνομα Nescafé, παράγωγο των λέξεων Nestlé και Café.
Από τότε ο στιγμιαίος καφές εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με δύο ποικιλίες, τον "κανονικό" και τον "χωρίς καφεΐνη" (ντεκαφεϊνέ). Το 1965 επιτεύχθηκε και μια νέα μέθοδος παρασκευής της σκόνης στιγμιαίου καφέ, το "ψυχρό στέγνωμα" (lyophilisation) η οποία συνετέλεσε στην βελτίωση της ποιότητας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο στιγμιαίος καφές εμφανίστηκε και με ποικιλία διάφορων γεύσεων (περίπου 100 σε όλο τον κόσμο) ανάλογα με τις προτιμήσεις των κατοίκων κάθε χώρας, οι οποίες δημιουργούνται με την ανάμειξη διάφορων ποικιλιών καφέ και διαφορετικού χρόνου καβουρδίσματος.
Μέθοδος παραγωγής
Όπως και με το συμβατικό καφέ ακολουθείται μεν η φυσική διαδικασία: δέντρο, συλλογή, φρύξη, άλεση, αλλά με την ενδιάμεση παρεμβολή δε των καταλυτών στο εργαστήριο. Οι πράσινοι κόκκοι καφέ πρωτοκαβουρδίζονται ώστε να εξάγουν τη γεύση και τα αρώματα. Περιστρεφόμενοι κύλινδροι με θερμό αέρα καβουρδίζουν τους πράσινους κόκκους. Όταν ο κόκκος θερμανθεί στους 165 °C,το καβούρδισμα ξεκινά, συνοδευόμενο από έναν ήχο σκασίματος, παρόμοιο με αυτό του ποπ-κορν. Οι κύλινδροι ολοκληρώνουν τη διαδικασία φρύξης σε 8-15 λεπτά και στη συνέχεια οι κόκκοι αλέθονται σε πάχος 0,5 - 1,1 χιλιοστά.
