Στέψη του Ναπολέοντα Α΄
Η στέψη του Ναπολέοντα ως Αυτοκράτορα των Γάλλων έλαβε χωρα την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 1804 (11 Φριμαίρ, έτος ΙΓ΄ σύμφωνα με το Γαλλικό Δημοκρατικό Ημερολόγιο) στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων. Σήμανε «την εκδήλωση της σύγχρονης αυτοκρατορίας» και ήταν ένα «διάφανο τμήμα της σύγχρονης προπαγάνδας».
Ο Ναπολέων ήθελε να εγκαθιδρύσει τη νομιμότητα στην Αυτοκρατορική βασιλεία του, με τη νέα βασιλική οικογένεια του και τη νέα αριστοκρατία. Έτσι, σχεδίασε μια νέα τελετή στέψης που ήταν διαφορετική από αυτές που πραγματοποιούνταν για τους βασιλείς της Γαλλίας. Στην παραδοσιακή τελετή στέψης, οι βασιλείς πραγματοποιούσαν τελετή μύησης (sacre) αντί για στέψη. Στη μύηση, το χρίσμα απονεμόταν από τον αρχιεπίσκοπο της Ρενς στη Παναγία της Ρενς. Η τελετή του Ναπολέοντα ήταν ιερή τελετή που διεξήχθη στο μεγάλο καθεδρικό ναό του Παρισιού παρουσία του Πάπα Πίου Ζ΄. Ο Ναπολέων συγκέντρωσε πληθώρα διαφορετικών τελετουργικών και εθίμων, στα οποία περιλαμβανόταν πτυχές της Καρολιδικής παράδοσης, του παλαιού καθεστώτος και της Γαλλικής Επανάστασης, συνδυασμένα σε πολυτελή χλιδή. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό προϋπολογισμό, το συνολικό κόστος ήταν πάνω από 8,5 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα.Στις 18 Μαΐου 1804 το Sénat conservateur εμπιστεύθηκε την Δημοκρατική κυβέρνηση της Πρώτης Γαλλικής Δημοκρατίας σε έναν Αυτοκράτορα, και στη συνέχεια ακολούθησαν οι προετοιμασίες για τη στέψη. Η άνοδος του Ναπολέοντα στη θέση του Αυτοκράτορα εγκρίθηκε συντριπτικά από τους Γάλλους πολίτες στο γαλλικό συνταγματικό δημοψήφισμα του 1804. Μεταξύ των κινήτρων του Ναπολέοντα για την στέψη του ήταν η απόκτηση κύρους σε διεθνείς βασιλικούς και καθολικούς κύκλους και η τοποθέτηση των θεμελίων για μια μελλοντική δυναστεία.
