Ο Ρωμαίος Μοντέγος (Ιταλικά: Romeo Montecchi) είναι ο πρωταγωνιστής της τραγωδίας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Γιος του Λόρδου Μοντέγου και της γυναίκας του, Λαίδης Μοντέγου. είναι κρυφά ερωτευμένος με την Ιουλιέτα, την οποίαν και παντρεύεται με τη βοήθεια του ιερέα Λαυρέντιου, και είναι είναι μέλος του αντίπαλου Οίκου των Καπουλέτων. Αναγκάζεται να εξοριστεί, αφότου δολοφονεί τον ξάδελφο της Ιουλιέτας, τον Τυβάλτο, σε μονομαχία, ο Ρωμαίος αυτοκτονεί, διότι μαθαίνει λανθασμένα ότι η Ιουλιέτα έχει πεθάνει.
Η προέλευση του χαρακτήρα μπορεί να εντοπιστεί ήδη από τον Πύραμο, ο οποίος εμφανίζεται στο έργο Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, αλλά η πρώτη σύγχρονη ενσάρκωση του Ρωμαίου είναι ο Μαριότο στο 33ο Il Novellino (1476) του Μασόυτσιο Σαλερνιτάνο. Η ιστορία αναδιατυπώθηκε το 1524 από τον Λουίτζι ντα Πόρτο ως Giulietta e Romeo (που δημοσιεύτηκε μεταθανάτια το 1531). Ο Ντα Πόρτο ονόμασε τον χαρακτήρα Ρωμαίος Μοντέγος, και η ιστορία του είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την προσαρμογή του Σαίξπηρ. Δεδομένου ότι δεν είναι γνωστή καμία άμεση αγγλική μετάφραση του Giulietta e Romeo του 16ου αιώνα, η κύρια πηγή του Σαίξπηρ θεωρείται η αγγλική μετάφραση σε στίχους μιας γαλλικής μετάφρασης της προσαρμογής του 1554 από τον Ματέο Μπαντέλλο. Αν και τόσο ο Σαλερνιτάνο όσο και ντα Πόρτο, ισχυρίστηκαν ότι οι ιστορίες τους είχαν ιστορική βάση, υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι ισχύει κάτι τέτοιο.
Ο Ρωμαίος, μοναχοπαίδι σαν την Ιουλιέτα, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες του θεατρικού, και έχει σημαντική παρουσία σε αυτό. Ο ρόλος του ως ιδεαλιστής εραστής οδήγησε τη λέξη "Ρωμαίος" να γίνει συνώνυμο για ένα παθιασμένο εραστή σε διάφορες γλώσσες. Αν και συχνά αντιμετωπίζεται έτσι, δεν είναι σαφές ότι το "Μοντέγος" είναι επώνυμο με τη σύγχρονη έννοια.
