Ρεαλιστικό θέατρο - γεννήθηκε τον 19ο αιώνα. Οι πρώτες επίσημες παραδοχές του ρεαλιστικού θεάτρου θεσπίστηκαν στη Γαλλία, αλλά θα μπορούσαν ήδη να προβληθούν στις παραστατικές τέχνες στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία. Όλη η ιδέα του θεάτρου γράφτηκε στο έργο του André Antoine "Théâtre Libre" στο Παρίσι, το οποίο υπογράμμισε ότι οι κύριες παραδοχές του θεάτρου είναι η επιθυμία να καταπολεμηθεί η ρουτίνα ή ο εμπορισμός. Στην Πολωνία, η ιδέα του ρεαλιστικού θεάτρου εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα στη δεκαετία του 1940, όταν χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο δράμα του Józef Korzeniowski. Η σύνοδος κορυφής του το 1863. Εκπρόσωποι του ρεαλιστικού θεάτρου της Πολωνίας είναι: Michał Bałucki, Józef Bliziński, Józef Narzymski, Józef Rychter και Wincenty Rapacki. Οι δημιουργικές μέθοδοι του ρεαλιστικού θεάτρου είναι ο νατουραλισμός και ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ενώ ο κύριος στόχος είναι να ξυπνήσει στον παραλήπτη την πεποίθηση ότι η τέχνη που παρακολουθεί είναι μια αυθεντική εικόνα της πραγματικότητας, χωρίς παραμόρφωση και υποκρισία, μέσω σκηνικού σχεδιασμού, ηθοποιών ή ρεαλιστικών δημιουργιών χαρακτήρων και κοινωνικών περιβαλλόντων. ρεαλιστικό μοντέλο στα έργα του Σαίξπηρ και του Μόλιερ. Μόλις αργότερα άρχισε να εμφανίζεται η ρεαλιστική μοντέρνα τέχνη. Οι εκπρόσωποί τους ήταν: Anton Chekhov, Michał Gogol, G. Hauptmann, Henrik Ibsen, Tadeusz Rittner, August Strindberg, Lew Tolstoy, Gabriela Zapolska, καθώς και ο Émile Zola. Το καθήκον του ρεαλιστικού θεάτρου, πιστεύοντας στις σύγχρονες τέχνες, είναι κάθε είδους δραστηριότητες που ερευνούν τις ψυχικές καταστάσεις των ηρώων της τέχνης, τόσο το υποσυνείδητο, τη συνείδησή τους, όσο και τις σχέσεις με τον κόσμο γύρω τους.
