Το νέφος (πληθυντικός: νέφη) ή σύννεφο (πληθυντικός: σύννεφα) αποτελεί ορατό σύνολο υδρατμών, λεπτότατων υδροσταγονιδίων ή λεπτότατων παγοκρυστάλλων, ή συνδυασμό των προηγουμένων, που προέρχονται από τη συμπύκνωση των υδρατμών που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα. Η δημιουργία νέφους πολύ πλησίον ή επί της επιφάνειας της Γης (ξηράς ή θάλασσας) ονομάζεται, ειδικότερα, ομίχλη.
Τα σύννεφα στην ατμόσφαιρα της Γης, μελετούνται από τη νεφολογία ή το κλάδο φυσικής νεφών της μετεωρολογίας. Δύο διαδικασίες, ενδεχομένως ενεργώντας από κοινού, μπορεί να οδηγήσουν στον κορεσμό του αέρα: η ψύξη του αέρα και η προσθήκη υδρατμών στον αέρα. Γενικά, οι ατμοσφαιρικές κατακρημνήσεις θα πέσουν στην επιφάνεια, με εξαίρεση τα virga (λωρίδες κατακρημνήσεων) που εξατμίζονται πριν φτάσουν στην επιφάνεια.
Τα σύννεφα μπορεί να δείξουν επαγωγική ανάπτυξη όπως οι σωρείτες, να έχουν τη μορφή στρωματοειδούς φύλλου, όπως τα στρώματα ή να εμφανίζονται σε λεπτή ινώδη κατάσταση όπως οι θύσανοι. Τα νέφη ορίζονται ως χαμηλού, μεσαίου, ή υψηλού επιπέδου με βάση την απόσταση της βάσης τους από το έδαφος. Ορισμένοι τύποι νεφών, ειδικά αυτών που διαθέτουν σημαντική κατακόρυφη έκταση, μπορεί να σχηματιστούν στο μεσαίο και χαμηλό επίπεδο ανάλογα με το ποσοστό υγρασίας του αέρα.
Τα νέφη έχουν στα αγγλικά λατινικές ονομασίες που οφείλονται στη λαϊκή προσαρμογή του συστήματος κατηγοριοποίησης νεφών Χάουαρντ, το οποίο άρχισε να διαδίδεται σε δημοτικότητα κατά το Δεκέμβριο του 1802. Οι συνοπτικές παρατηρήσεις του επιφανειακού καιρού κάνουν χρήση κωδικών αριθμών για τους τύπους των τροποσφαιρικών νεφών που είναι ορατά σε κάθε προγραμματισμένη ώρα παρατήρησης με βάση το ύψος και τη φυσική τους εμφάνιση.
Ενώ η πλειοψηφία των νεφών σχηματίζονται στην τροπόσφαιρα της Γης, υπάρχουν σπάνιες εξαιρέσεις όπου παρατηρούνται νέφη και στη στρατόσφαιρα και μεσόσφαιρα. Σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους στο ηλιακό σύστημα παρατηρούνται επίσης νέφη, τα οποία συνήθως αποτελούνται από ουσίες όπως μεθάνιο, αμμωνία ή θειικό οξύ.
