Η μουσική «house» (χάουζ) είναι είδος ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής, που χαρακτηρίζεται από έναν επαναλαμβανόμενο ρυθμό «φορ-ον-δε-φλορ» (όπως στην ντίσκο) και συνήθως τέμπο 120 έως 130 κτύπους ανά λεπτό. Δημιουργήθηκε από DJs και μουσικούς παραγωγούς από την «υπόγεια» κουλτούρα των κλαμπ του Σικάγου τη δεκαετία του 1980, καθώς DJs άρχισαν να τροποποιούν τραγούδια της ντίσκο για να τους προσδώσουν ένα πιο μηχανικό μπητ και βαθύτερα μπάσα.Το είδος είχε ως πρωτοπόρους DJs και παραγωγούς κυρίως από το Σικάγο και τη Νέα Υόρκη, όπως τους Φράνκι Νακλς (Frankie Knuckles), Λάρυ Λεβάν (Larry Levan), Ρον Χάρντυ, Τζέσι Σώντερς (Jesse Saunders), Τσιπ Ε. (Chip E.), Στηβ «Σιλκ» Χάρλεϋ (Steve "Silk" Hurley), Μίστερ Λη, Φάρλεϋ «Τζακμάστερ» Φανκ (Farley "Jackmaster" Funk), Μάρσαλ Τζέφερσον, οι Phuture και άλλοι. Από τις απαρχές του στον κόσμο των κλαμπ και τοπικών ραδιοσταθμών του Σικάγου, η μουσική χάουζ διαδόθηκε διεθνώς στο Λονδίνο και μετά σε άλλες αμερικανικές πόλεις, όπως η Νέα Υόρκη και το Ντιτρόιτ, προτού γίνει ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Η μουσική χάουζ άσκησε μεγάλη επίδραση στην ποπ, ιδίως στη χορευτική μουσική. Ενσωματώθηκε από μείζονες ερμηνευτές και ερμηνεύτριες της ποπ, όπως οι Τζάνετ Τζάκσον, Μαντόνα και Κάιλι Μινόγκ, αλλά έδωσε και μερικές μεγάλες επιτυχίες από μόνη της, όπως τα τραγούδια «French Kiss» του Λιλ Λούις (1989), «Show Me Love» της Ρόμπιν Σ. (Robin S., 1992) και «Push the Feeling On» των Nightcrawlers (1992/1995). Πολλοί παραγωγοί της χάουζ έκαναν επίσης, και συνεχίζουν να κάνουν, ρεμίξ για καλλιτέχνες της ποπ. Μέχρι σήμερα η μουσική χάουζ παραμένει δημοφιλής στο ραδιόφωνο και σε κλαμπ, ενώ διατηρεί ένα προπύργιο στον κόσμο του αντεργκράουντ παγκοσμίως.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
