Μοναρχία των Αψβούργων - online παζλ

Μοναρχία των Αψβούργων

Η Μοναρχία των Αψβούργων (γερμανικά: Habsburgermonarchie‎‎) ή Μοναρχία του Δούναβη (γερμανικά: Donaumonarchie), ή Αυτοκρατορία των Αψβούργων είναι ένας σύγχρονος όρος-ομπρέλα που επινοήθηκε από τους ιστορικούς για να υποδηλώσει τις πολυάριθμες χώρες και βασίλεια της δυναστείας των Αψβούργων, ιδιαίτερα εκείνα της αυστριακής γραμμής. Αν και από το 1438 ως το 1806 (με εξαίρεση το 1742 ως το 1745) ένα μέλος του Οίκου των Αψβούργων ήταν επίσης Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η ίδια η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (επί της οποίας ο αυτοκράτορας ασκούσε μόνο πολύ περιορισμένη εξουσία) δεν θεωρείται ότι ανήκε στη λεγόμενη σήμερα Μοναρχία των Αψβούργων.

Η ιστορία της Μοναρχίας των Αψβούργων ξεκινά με την εκλογή του Ροδόλφου Α΄ ως Βασιλιά της Γερμανίας το 1273 και την απόκτηση από αυτόν για τον οίκο του του Δουκάτου της Αυστρίας το 1282. Το 1482 ο Μαξιμιλιανός Α΄ απέκτησε την Ολλανδία μέσω γάμου. Και οι δύο χώρες βρίσκονταν εντός της αυτοκρατορίας και πέρασαν στον εγγονό και διάδοχό του Κάρολο Ε΄, που κληρονόμησε επίσης την Ισπανία και τις αποικίες της και κυβέρνησε την αυτοκρατορία των Αψβούργων στη μεγαλύτερη εδαφική έκτασή της. Η παραίτηση του Καρόλου Ε΄ το 1556 οδήγησε σε ευρεία διαίρεση των κτήσεων των Αψβούργων μεταξύ του αδελφού του Φερδινάνδου Α΄, που ήταν αναπληρωτής του στις αυστριακές χώρες από το 1521 και εκλεγμένος βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Βοημίας από το 1526, και του γιου του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας. Ο Ισπανικός κλάδος (που κατείχε όλη την Ιβηρική, τις Κάτω Χώρες, τη Βουργουνδία και εδάφη στην Ιταλία) εξέλιπε το 1700. Ο Αυστριακός κλάδος (που είχε επίσης τον αυτοκρατορικό θρόνο και κυβερνούσε την Ουγγαρία, τη Βοημία και όλα τα στέμματα που συνεπαγόταν σε αυτούς) ήταν και ο ίδιος χωρισμένος σε διαφορετικούς κλάδυς της οικογένειας από το 1564 ως το 1665, αλλά στη συνέχεια παρέμεινε μια ενιαία προσωπική ένωση.

Η Μοναρχία των Αψβούργων ήταν συνεπώς μια ένωση στεμμάτων, χωρίς ενιαίο σύνταγμα ή κοινούς θεσμούς εκτός από την ίδια την αυλή των Αψβούργων, με εδάφη εντός και εκτός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που ενώνονταν μόνο στο πρόσωπο του μονάρχη. Το σύνθετο κράτος έγινε η συνηθέστερη κυρίαρχη μορφή μοναρχιών στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατά τα πρώιμα νεότερα χρόνια. Η ενοποίηση των εδαφών της Μοναρχίας των Αψβούργων πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι κτήσεις των Αψβούργων ενοποιήθηκαν επίσημα το 1804 ως Αυστριακή Αυτοκρατορία, που το 1867 έγινε Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και επέζησε μέχρι το 1918, οπότε κατέρρευσε μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην ιστοριογραφία η Μοναρχία των Αψβούργων (του Αυστριακού κλάδου) ονομάζεται συχνά «Αυστρία» από μετωνυμία. Γύρω στο 1700 ο λατινικός όρος monarchia austriaca άρχισε να χρησιμοποιείται για λόγους ευκολίας. Μέσα στην ίδια την αυτοκρατορία οι τεράστιες κτήσεις περιλάμβαναν τις αρχικές κληρονομικές χώρες, το Erblande, πριν από το 1526, τις χώρες του στέμματος της Βοημίας, τις πρώην Ισπανικές Κάτω Χώρες από το 1714 ως το 1794 και μερικά φέουδα στην Αυτοκρατορική Ιταλία. Εκτός της αυτοκρατορίας περιλάμβαναν όλες τις χώρες του στέμματος της Ουγγαρίας καθώς και κατακτήσεις που έγιναν σε βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρωτεύουσα της δυναστείας ήταν η Βιέννη, εκτός από το 1583 ως το 1611, όταν ήταν η Πράγα.