Ο όρος Μεξικάνικη Κουζίνα χρησιμοποιείται για τα είδη φαγητών που προέρχονται από το Μεξικό. Η Μεξικάνικη κουζίνα είναι γνωστή για τις ποικίλλες γεύσεις της, το πολύχρωμο στολισμό των πιάτων της και τη ποικιλία των συστατικών και των καρυκευμάτων, πολλά από τα οποία είναι βασικά προϊόντα της χώρας.
Ξεκίνησε περίπου 9.000 χρόνια πριν, όταν οι γεωργικές κοινωνίες, όπως οι Μάγια άρχισαν να καλλιεργούν συστηματικά το καλαμπόκι δημιουργώντας συγκεκριμένους τρόπους προετοιμασίας του όπως η "nixtamalization", μια διαδικασία για τη προετοιμασία του καλαμποκιού ή άλλου καρπού, κατά την οποία το καλαμπόκι μουλιάζει και βράζει σε ένα αλκαλικό διάλυμα, συνήθως νερό με λάιμ. Διάφορες Μεσοαμερικανικές ομάδες,όπως οι Ολμέκοι, οι Τολτέκοι, οι Ζαποτέκοι, έφεραν τις δικές τους μεθόδους προετοιμασίας φαγητού.
Η εγκαθίδρυση της Αυτοκρατορίας των Αζτέκων δημιούργησε μια πολυεθνική κοινωνία, όπου πολλά στοιχεία συγχωνεύτηκαν. Τα υλικά είναι ντόπια, όπως καλαμπόκι, φασόλια, γλυκοκολοκύθια, αμάρανθος, σπόροι τσία, αβοκάντο, ντομάτες, κακάο, βανίλια, αγαύη, γαλοπούλα, σπιρουλίνα, γλυκοπατάτες, κάκτος και πιπεριές τσίλι.
Μετά την Ισπανική κατάκτηση της Αυτοκρατορίας των Αζτέκων το 16ο αιώνα και η επακόλουθη κατάκτηση της επικράτειας των Μάγια, οι Ευρωπαίοι εισήγαγαν καινούργια τρόφιμα, μεταξύ των οποίων ήταν κρέατα από οικόσιτα ζώα όπως μοσχάρι, χοιρινό, κοτόπουλο, κατσίκα και πρόβατο, γαλακτοκομικά προϊόντα και ρύζι. Αν και οι Ισπανοί προσπάθησαν να επιβάλλουν τις δικές τους διατροφικές συνήθειες, αυτό δε στάθηκε δυνατό.
Ασιατικές και Αφρικανικές επιρροές υπάρχουν επίσης στην εγχώρια κουζίνα αυτή την εποχή ως αποτέλεσμα της Αφρικανικής δουλέιας στη Νέα Ισπανία και τα καράβια που ένωναν τη Μανίλα και το Ακαπούλκο.
Με το πέρασμα των αιώνων, αυτό συνέβαλλε σε τοπικές κουζίνες, βασιζόμενες σε τοπικές συνθήκες όπως αυτή στην Οασάκα, στην Βερακρούζ, και την Γιουκατάν.
