Η Πολιτεία του Μέιν (αγγλικά: Maine, /ˈmeɪn/ ) είναι πολιτεία στην περιοχή της Νέας Αγγλίας των βορειοανατολικών ΗΠΑ. Έχει έκταση 91.633 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.338.404 κατοίκους (εκτίμηση 2018). Το Μέιν είναι η 39η πολιτεία των ΗΠΑ σε έκταση και η 42η σε πληθυσμό. Στα νότια και ανατολικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στα δυτικά συνορεύει με την πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ, βορειοδυτικά συνορεύει με την καναδική επαρχία του Κεμπέκ και βορειοανατολικά με την καναδική επαρχία του Νιου Μπράνσγουικ. Το Μέιν είναι ταυτόχρονα το βορειότερο και το ανατολικότερο τμήμα της Νέας Αγγλίας. Είναι φημισμένο για το τοπίο του- τις κατά κύριο λόγο βραχώδεις ακτές, τα χαμηλά, κυματιστά βουνά και τη δασώδη ενδοχώρα και τα γραφικά κανάλια - καθώς και τη βασισμένη στα θαλασσινά κουζίνα του, ειδικά αστακούς και αχιβάδες.
Για χιλιάδες χρόνια, οι ιθαγενείς ήταν οι μόνοι κάτοικοι της περιοχής που καταλαμβάνει σήμερα το Μέιν. Τον καιρό της έλευσης των Ευρωπαίων, στην περιοχή κατοικούσαν διάφοροι λαοί που μιλούσαν την αλγκόνκιν γλώσσα. Η πρώτη ευρωπαϊκή εγκατάσταση στο Μέιν έγινε από τους Γάλλους το 1604 στη Νήσο Σαιν Κρουά από τον Πιέρ Ντυγκά ντε Μον. Η πρώτη αγγλική εγκατάσταση στο Μέιν, η βραχύβια Αποικία Πόφαμ, εγκαθιδρύθηκε από την Εταιρεία Πλίμουθ το 1607.
