Λιμνούλα είναι μια περιοχή γεμάτη με νερό, φυσική ή τεχνητή, που είναι μικρότερη από μια λίμνη. Μια λιμνούλα ορίζεται ως έκταση μικρότερη από 5 εκτάρια, λιγότερο από 5 μέτρα βάθος και με λιγότερο από 30% υδρόβια βλάστηση, ώστε να διακρίνεται από τις λίμνες και τους υγροβιότοπους. Οι λιμνούλες μπορούν να δημιουργηθούν από μια ευρεία ποικιλία φυσικών διεργασιών (π.χ. σε πλημμυρικές πεδιάδες ως κανάλια αποκοπής ποταμών, από παγετώδεις διεργασίες, από σχηματισμό τυρφώνων, σε συστήματα παράκτιων αμμόλοφων, από κάστορες) ή μπορεί απλώς να είναι μεμονωμένες κοιλότητες (όπως μια μεγάλη τρύπα, εαρινή λίμνη ή απλά φυσικοί κυματισμοί σε μη στραγγιζόμενη γη) γεμάτη από απορροή, υπόγεια ύδατα ή βροχοπτώσεις, ή και τα τρία από αυτά. Μπορούν περαιτέρω να χωριστούν σε τέσσερις ζώνες: ζώνη βλάστησης, ανοιχτό νερό, λάσπη βυθού και επιφανειακό στρώμα. Το μέγεθος και το βάθος των λιμνούλων συχνά ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Πολλές λιμνούλες δημιουργούνται από τις πλημμύρες της άνοιξης από τα ποτάμια. Οι λιμνούλες μπορεί να είναι γλυκού νερού ή υφάλμυρου νερού. Οι «λιμνούλες » με αλμυρό νερό, με άμεση σύνδεση με τη θάλασσα που διατηρεί πλήρη αλατότητα, θα θεωρούνταν κανονικά ως μέρος του θαλάσσιου περιβάλλοντος, επειδή δεν θα υποστήριζαν οργανισμούς γλυκού ή υφάλμυρου νερού, επομένως δεν βρίσκονται πραγματικά στη σφαίρα της επιστήμης του γλυκού νερού.
Οι λιμνούλες είναι συνήθως εξ ορισμού αρκετά ρηχά υδάτινα σώματα με ποικίλη αφθονία υδρόβιων φυτών και ζώων. Το βάθος, οι εποχιακές διακυμάνσεις της στάθμης του νερού, οι ροές θρεπτικών ουσιών, η ποσότητα φωτός που φτάνει στις λιμνούλες, το σχήμα, η παρουσία μεγάλων θηλαστικών, η σύνθεση οποιωνδήποτε ομάδων ψαριών και η αλατότητα μπορούν όλα να επηρεάσουν τους τύπους των παρουσών κοινοτήτων φυτών και ζώων. Οι τροφικοί ιστοί βασίζονται τόσο σε ελεύθερα επιπλέοντα φύκια όσο και σε υδρόβια φυτά. Υπάρχει συνήθως μια ποικιλόμορφη σειρά υδρόβιας ζωής, με μερικά παραδείγματα όπως φύκια, σαλιγκάρια, ψάρια, σκαθάρια, ζωύφια του νερού, βατράχια, χελώνες, ενυδρίδες και μοσχοπόντικες. Τα κορυφαία αρπακτικά μπορεί να περιλαμβάνουν μεγάλα ψάρια, ερωδιούς ή αλιγάτορες. Δεδομένου ότι τα ψάρια είναι ένας σημαντικός θηρευτής στις προνύμφες των αμφιβίων, οι λιμνούλες που στεγνώνουν κάθε χρόνο σκοτώνουν τα μόνιμα ψάρια, παρέχοντας σημαντικό καταφύγιο για την αναπαραγωγή αμφιβίων. Οι λιμνούλες που στεγνώνουν τελείως κάθε χρόνο είναι συχνά γνωστές ως εαρινές λίμνες. Ορισμένες λιμνούλες δημιουργούνται από τη δραστηριότητα των ζώων, συμπεριλαμβανομένων των τρυπών αλιγάτορα και των λιμνών για κάστορες, και αυτές προσθέτουν σημαντική ποικιλομορφία στα τοπία.Οι λιμνούλες είναι συχνά ανθρωπογενείς ή επεκτείνονται πέρα από τα αρχικά βάθη και τα όριά τους από ανθρωπογενείς αιτίες. Εκτός από το ρόλο τους ως υψηλής βιοποικιλότητας, οι λιμνούλες οικοσυστημάτων γλυκού νερού είχαν και εξακολουθούν να έχουν πολλές χρήσεις, όπως στην παροχή νερού για τη γεωργία, στην κτηνοτροφία και στις κοινότητες, βοηθώντας στην αποκατάσταση των οικοτόπων, χρησιμεύουν ως τόποι αναπαραγωγής για τοπικά και μεταναστευτικά είδη, διακοσμητικά στοιχεία αρχιτεκτονικής τοπίου, αντιπλημμυρικές λεκάνες, γενική αστικοποίηση, λεκάνες αναχαίτισης ρύπων και πηγές και καταβόθρες αερίων του θερμοκηπίου.
