Με το βιβλίο αυτό που θεωρείται το αρχαιότερο των τεσσάρων, ο Μάρκος γίνεται εισηγητής ενός νέου φιλολογικού είδους στην παγκόσμια φιλολογία, αυτό του ευαγγελίου. Ο σκοπός του φιλολογικού είδους που λέγεται Ευαγγέλιο είναι να διηγηθεί τα γεγονότα της γέννησης, της ζωής, του Σταυρικού θανάτου και της λαμπρής Ανάστασης του Ιησού, να εκθέσει το περιεχόμενο του κηρύγματός του και τα κυριότερα δογματικά και ηθικά σημεία της νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού, και ενώ δεν παραβλέπει την ιστορικότητα της αφήγησης, την υπερβαίνει και αποβαίνει στο αισιόδοξο μήνυμα το οποίο, το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο Ιησούς Χριστός, απευθύνει στον άνθρωπο κάθε εποχής.
Ο τίτλος, Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον δεν οφείλεται στον ίδιο το συγγραφέα, αλλά μαρτυρείται απ' τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. και εκφράζει την πίστη της εκκλησίας ότι το ευαγγέλιο αυτό γράφτηκε από τον Μάρκο, τον οποίο ομόφωνα η παράδοση της εκκλησίας και οι περισσότεροι από τους νεώτερους ερευνητές ταυτίζουν με τον Ιωάννη Μάρκο, για τον οποίο γίνεται λόγος στις Πράξεις των Αποστόλων καθώς και σε επιστολές της Καινής Διαθήκης. Το ευαγγέλιο αυτό, ανήκει μαζί με τα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά στον κύκλο των συνοπτικών ευαγγελίων. Είναι συντομότερο από τα άλλα δύο και το αρχαιότερο.
Ο Ιωάννης, που κατά τη συνήθεια της εποχής να παίρνουν οι Ιουδαίοι και ένα δεύτερο όνομα ελληνικό ή ρωμαϊκό ονομαζόταν και Μάρκος, ήταν γιος μιας εύπορης χριστιανής ονόματι Μαρίας, η οποία διέθετε το προφανώς ευρύχωρο σπίτι της στην Ιερουσαλήμ για τις συνάξεις των χριστιανών. Ορισμένοι παλαιότεροι ερμηνευτές δέχονται ότι στο σπίτι αυτό έλαβε χώρα το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του και ότι ο άνθρωπος, "ο κεράμιον ύδατος βαστάζων" (Μάρκ. 14:13), ο οποίος θα έδειχνε στους δύο μαθητές που έστειλε ο Ιησούς για την προετοιμασία του δείπνου το "ανώγαιον μέγα εστρωμένον έτοιμον" (14:15), ήταν ο Ιωάννης Μάρκος.
