Ιδιόφωνο - online παζλ

Στην ορολογία της μουσικολογίας και ειδικότερα στον κλάδο της οργανολογίας -την επιστήμη της μελέτης και ταξινόμησης των μουσικών οργάνων- ιδιόφωνα (από τα αρχαιοελληνικά ἴδιος + φωνή) ονομάζονται τα μουσικά όργανα, η ηχοπαραγωγή των οποίων οφείλεται στην δόνηση του σώματός τους αυτού καθαυτού. Τα ιδιόφωνα είναι κατασκευασμένα συνήθως από ξύλο, μέταλλο ή πέτρα, ενώ κατά κύριο λόγο δεν διαθέτουν χορδές ή μεμβράνες. Σύμφωνα με το σύστημα Χορνμπόστελ-Σακς περί ταξινόμησης μουσικών οργάνων, τα ιδιόφωνα διαιρούνται στις εξής τέσσερις κύριες κατηγορίες:

Κρουστά

Άμεσης κρούσης

Η κατηγορία των κρουστών ιδιοφώνων αποτελεί τη μεγαλύτερη του κλάδου και περιλαμβάνει όργανα τα οποία ηχούν μέσω της άμεσης κρούσης αυτών, είτε με κάποιο άλλο αντικείμενο (π.χ. με μπαγκέτα ή κόπανο, στο ξυλόφωνο και την καμπάνα αντίστοιχα), είτε με ιδιοκρουσία (π.χ. πιατίνια, καστανιέτες).

Έμμεσης κρούσης

Αυτή η υποκατηγορία περιλαμβάνει όργανα στα οποία η ηχοπαραγωγή δεν οφείλεται σε άμεση κίνηση/κρούση του εκτελεστή, αλλά σείοντας ή ξύνοντας τρόπον τινά την επιφάνειά τους (π.χ. σείστρο και γκουίρο αντίστοιχα).

Νυκτά ή γλωττιδόφωνα

Τα νυκτά ιδιόφωνα δεν πρέπει να συγχέονται με τα νυκτά έγχορδα, με τα οποία εντούτοις μοιράζονται το χαρακτηριστικό της νύξης (τσίμπημα, τράβηγμα). Παραδείγματα αυτής της ομάδας περιλαμβάνουν την γκιμπάρντ ή εβραϊκή άρπα και την αφρικανική καλίμπα.

Τριβής

Η ηχοπαραγωγή των οργάνων της κατηγορίας αυτής οφείλεται στην τριβή του σώματός τους, η οποία και τρέπει το σώμα του οργάνου να δονείται παράγοντας ήχο.