Στην ηθική δεν υπάρχει πάντα σύμπτωση απόψεων αλλά διαφορετική θεματολογία, με απόθεση σε διάρκεια διαχρονικού εναλλασσόμενων ενεργειών. Η σύγχρονη φιλοσοφική έρευνα τείνει προς την προσπάθεια σύνθεσης, και υπάρχει συναίνεση τουλάχιστον ως προς το ποιες είναι οι τρεις βασικές θεωρίες: οι αρεταϊκές ηθικές με εκπροσώπους τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, η ωφελιμιστική ηθική με κύριο εκπρόσωπο τον Στιούαρτ Μιλ και η δεοντολογική ηθική όπως αναπτύχθηκε από τον Καντ και άλλους φιλοσόφους.
Ορισμένα από τα κλασικά θεμελιακά έργα της (δυτικής) ηθικής ως φιλοσοφίας, δηλαδή ως έρευνας περί της κανονιστικής ηθικής και μετα-ηθικής, δίνονται παρακάτω:
Πλάτωνας: Πρωταγόρας, Γοργίας, Πολιτεία, Φίληβος
Αριστοτέλης: Ηθικά Νικομάχεια
Ντέιβιντ Χιουμ: Έρευνα σχετικά με τις αρχές της ηθικής
Καντ: Κριτική του πρακτικού Λόγου
Τζον Στιούαρτ Μιλ: Ωφελιμισμός
Η ηθική, ως σύνολο ηθικών αντιλήψεων που τυχαίνει να κυριαρχούν σε μια δεδομένη κοινωνία, δηλαδή με την ανθρωπολογική και περιγραφική έννοια, υπόκειται σε μεταβολές που εξαρτώνται από την κοινωνία στην οποία εφαρμόζεται. Έτσι, παράγοντες που επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο δύναται να επιφέρουν αλλαγές και στο σώμα της ηθικής.
Ενδεικτικά αναφέρουμε παράγοντες που μπορεί να επιδράσουν με την ηθική μίας κοινωνίας και αναφέρονται στο περιβάλλον με την ευρεία έννοια:
Γεωγραφικό περιβάλλον: Η τοποθεσία μίας κοινωνίας επιδρά στις αξίες που υποστηρίζονται από την ηθική. Άλλο ηθικό προσανατολισμό έχει ένας μεσογειακός λαός από έναν της Βόρειας Ευρώπης.
Πολιτισμικό περιβάλλον: To πολιτισμικό περιβάλλον καθορίζει την ηθική μίας κοινωνίας. Οι κώδικες ηθικής που αφορούν τις κοινωνίες της Κίνας και της Ιαπωνίας είναι διαμετρικά αντίθετοι (αντιδιαμετρικές θέσεις ) με αυτούς των Δυτικών κοινωνιών.