Γοτθική τέχνη ονομάζεται το καλλιτεχνικό ρεύμα που εμφανίστηκε την περίοδο του Μεσαίωνα. Η γοτθική τέχνη άρχισε να εμφανίζεται στη Γαλλία, περίπου στις αρχές του 12ου αιώνα και κυρίως στην αρχιτεκτονική. Στη διάρκεια των επόμενων χρόνων και μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα, εξαπλώθηκε σε ολόκληρη σχεδόν τη δυτική Ευρώπη. Την γοτθική τέχνη διαδέχθηκε η περίοδος της Αναγέννησης, αν και δείγματα γοτθικών δημιουργιών καταγράφονται και μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα.
Όνομα
Η χρησιμοποίηση του όρου «Γοτθική» για την περιγραφή της τέχνης του Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα από τους Ιταλούς οπαδούς της Αναγέννησης. Οι Ιταλοί αναγεννησιακοί, οι οποίοι επιθυμούσαν να συνδέσουν το έργο τους με τα κλασσικά έργα της Ελληνικής και κυρίως της Ρωμαϊκής αρχαιότητας, έβλεπαν ως ένα μεσοδιάστημα τους αιώνες μεταξύ της εποχή τους και την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Θεωρώντας τους Γότθους και τους Βάνδαλους ως τους υπεύθυνους της κατάρρευσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ονόμασαν την τέχνη των ενδιάμεσων αιώνων «Γοτθική».
Η αρχιτεκτονική αποτέλεσε το κυριότερο εκφραστικό μέσο της γοτθικής τέχνης και με καταγωγή από τη Γαλλία, εμφανίζεται την περίοδο 1130-1150. Θεωρείται πως η πρώτη κατασκευή που ενσωματώνει το χαρακτηριστικό ύφος της γοτθικής αρχιτεκτονικής είναι το αββαείο του Αγίου Διονυσίου στο Saint-Denis, δήμος λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού, έργο του Abbot Suger. Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά της γοτθικής αρχιτεκτονικής μπορούμε να αναφέρουμε τις κάθετες δομικές γραμμές, την έντονη "γραμμικότητα" των κτιρίων, τα ογκώδη μεγέθη και ειδικότερα σε ότι αφορά το ύψος των οικοδομημάτων καθώς και τα περίτεχνα και λεπτομερή διακοσμητικά στοιχεία που κυριαρχούν.
