Το Lockheed A-12 ήταν ένα αεροσκάφος αναγνώρισης που κατασκευάστηκε για την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών (CIA) από την Lockheed's Skunk Works, με βάση τα σχέδια του Clarence "Kelly" Johnson. Το αεροσκάφος χαρακτηρίστηκε Α-12, το 12ο σε μια σειρά προσπαθειών εσωτερικού σχεδιασμού για το "Archangel", το εσωτερικό κωδικό όνομα του αεροσκάφους. Το 1959 επιλέχθηκε από τα σχέδια της Convair FISH και Kingfish ως νικητής του Project GUSTO και αναπτύχθηκε και λειτουργούσε στο Project Oxcart.
Οι εκπρόσωποι της CIA ευνόησαν αρχικά το σχεδιασμό της Convair για τη μικρότερη διατομή ραντάρ, αλλά οι προδιαγραφές του Α-12 ήταν ελαφρώς καλύτερες και το προβλεπόμενο κόστος ήταν πολύ χαμηλότερο. Τα αντίστοιχα ιστορικά των εταιρειών αποδείχτηκαν καθοριστικά. Το έργο του Convair στο B-58 είχε πληγεί από καθυστερήσεις και υπερβάσεις κόστους, ενώ η Lockheed είχε παράγει το U-2 εγκαίρως και με χαμηλό προϋπολογισμό. Επιπλέον, η Lockheed είχε εμπειρία στη λειτουργία ενός "μαύρου" έργου. Το A-12 κατασκευάστηκε από το 1962 έως το 1964 και πέταξε από το 1963 έως το 1968. Ήταν ο πρόδρομος του διπλού καθίσματος πρωτότυπου αναστολέα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ YF-12, M- 21 εκτοξευτής για το D-21 drone και το SR-71 Blackbird, μια ελαφρώς μεγαλύτερη παραλλαγή ικανή να φέρει βαρύτερο καύσιμο και φορτίο κάμερας. Το A-12 ξεκίνησε να πετάει αποστολές το 1967 και η τελική του αποστολή ήταν τον Μάιο του 1968. το πρόγραμμα και τα αεροσκάφη αποσύρθηκαν τον Ιούνιο. Το πρόγραμμα αποκαλύφθηκε επισήμως στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ένας αξιωματικός της CIA έγραψε αργότερα: "Η Oxcart επιλέχθηκε από μια τυχαία λίστα κωδικών ονομάτων για να ορίσει αυτήν την Ε & Α και όλες τις επόμενες εργασίες στο A-12.
