Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - online παζλ

Ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (ιστορικά Romanorum Imperator, «Αυτοκράτορας των Ρωμαίων», απαντάται και Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας) ήταν ο ηγεμόνας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από την απολυταρχία την εποχή της δυναστείας των Καρολιδών, ο τίτλος εξελίχθηκε σε εκλεγμένη μοναρχία από τους πρίγκιπες-εκλέκτορες. Μέχρι τον 15ο αιώνα ήταν απαραίτητο ο εκλεγμένος αυτοκράτορας να στεφθεί από τον Πάπα πριν αναλάβει τον αυτοκρατορικό τίτλο. Ο κάτοχος του τίτλου είχε την ηγεμονία του Βασιλείου της Γερμανίας και του Βασιλείου της Ιταλίας (Αυτοκρατορική Βόρεια Ιταλία). Θεωρητικά, ο Αυτοκράτορας ήταν primus inter pares, πρώτος μεταξύ ίσων, αλλά πρακτικά ήταν τόσο ισχυρός όσο ο στρατός και οι συμμαχίες του.

Τίτλος

Από την εποχή του Μέγα Κωνσταντίνου, δηλαδή τον 4ο μετά Χριστόν αιώνα, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν, με λίγες εξαιρέσεις, λάβει το ρόλο του υπερασπιστή του Χριστιανισμού. Μετά την εκθρόνιση του Ρωμύλου το 476 μ.Χ. ο τίτλος του Αυτοκράτορα κατέστη ανενεργός στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο τίτλος και η σύνδεση του Αυτοκράτορα και της Εκκλησίας παρέμεινε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι την πτώση της το 1453 στους Οθωμανούς. Στη Δύση, ο τίτλος του Αυτοκράτορα (λατινικά: «Imperator») αναβίωσε το 800 μ.Χ., όταν και αναβίωσαν και ιδέες της αυτοκρατορικής – παπικής συνεργασίας. Καθώς η παπική εξουσία αυξανόταν κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, πάπες και αυτοκράτορες ήρθαν σε σύγκρουση για την διοίκηση της Εκκλησίας. Η πιο γνωστή και σθεναρή διαμάχη ήταν κατά τον 11ο αιώνα μεταξύ του Ερρίκου Δ΄ και του Πάπα Γρηγόριου Ζ΄, γνωστή ως Έριδα Περιβολής.