Αρχαίες αιγυπτιακές θεότητες
Οι αρχαίες αιγυπτιακές θεότητες είναι θεοί και θεές που λατρεύονταν στην αρχαία Αίγυπτο. Τα πιστεύω και τα τελετουργικά που αφορούν αυτούς τους θεούς διαμόρφωσαν τον πυρήνα της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας, που εμφανίστηκε κάποια στιγμή κατά την αιγυπτιακή προϊστορία. Οι θεότητες αντιπροσώπευαν φυσικές δυνάμεις και φαινόμενα, και οι Αιγύπτιοι κρατούσαν ικανοποιημένες αυτές τις θεότητες με προσφορές και τελετουργικά, έτσι ώστε οι δυνάμεις αυτές να συνεχίσουν να λειτουργούν σύμφωνα με τη Μάατ, τη θεία τάξη. Μετά την ίδρυση του ενοποιημένου αιγυπτιακού κράτους περίπου το 3100 π.Χ., η εξουσία για την πραγματοποίηση των παραπάνω ελέγχονταν από τον φαραώ, την οποία κατείχε με τον ισχυρισμό ότι ήταν ο αντιπρόσωπος των θεών, ενώ υπό τη διαχείριση του επίσης ήταν οι ναοί, στους οποίους πραγματοποιούνταν τα τελετουργικά και η λατρεία.
Τα πολύπλοκα χαρακτηριστικά των θεών εκφράζονταν στους μύθους και στις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ των θεοτήτων: οικογενειακοί δεσμοί, ομάδες χαλαρής συνοχής και ιεραρχίες, και συνδυασμοί πολλών θεών σε έναν. Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των θεών στην τέχνη —ως ζώα, άνθρωπο, αντικείμενα και συνδυασμών των παραπάνω —επίσης αναφερόταν, μέσω του συμβολισμού, στα βασικά χαρακτηριστικά τους.
Ανά καιρούς, διαφορετικοί θεοί λέγονταν ότι κατείχαν την υψηλότερη θέση μεταξύ των θεών, συμπεριλαμβανομένων του Ρα, του Αμούν, και Ίσιδας. Στη θεότητα αυτή που ήταν στην κορυφή της ιεραρχίας συνήθως πιστωνόταν η δημιουργία του κόσμου και συχνά συνδεόταν με τη ζωογόνα δύναμη του ήλιου. Κάποιοι μελετητές έχουν προτείνει, βάση ενός μέρους των αρχαίων αιγυπτιακών γραπτών, ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν καταλήξει να αναγνωρίζουν μία μοναδική θεϊκή δύναμη που ήταν πίσω από όλα τα πράγματα, και παρούσα σε όλες τις άλλες θεότητες. Όμως, ποτέ δεν εγκατέλειψαν τον αρχικό πολυθεϊσμό τους, με εξαίρεση ίσως την περίοδο του Ατενισμού κατά τον 14ο αιώνα π.Χ., όταν η επίσημη θρησκεία επικεντρώθηκε αποκλειστικά στον απρόσωπο θεό ήλιο Ατόν.
Οι θεοί πιστευόταν ότι ήταν παρόντες στον κόσμο, ικανοί να επηρεάσουν τα φυσικά φαινόμενα και την πορεία της ζωής των ανθρώπων. Οι άνθρωποι αλληλεπιδρούσαν μαζί τους σε ναούς και ανεπίσημα ιερά, για προσωπικούς λόγους, όπως και για ευρύτερους σκοπούς όπως τα τελετουργικά που αφορούσαν την ευημερία του κράτους. Οι Αιγύπτιοι προσεύχονταν για τη θεία βοήθεια, χρησιμοποιούσαν τελετουργικά για να αναγκάσουν τις θεότητες να δράσουν, και τις επικαλούνταν για συμβουλές. Οι σχέσεις των ανθρώπων με τους θεούς τους ήταν ένα θεμελιώδες κομμάτι της αιγυπτιακής κοινωνίας.
