Η αποδάσωση ή αποψίλωση (γνωστή και ως εκκαθάριση) είναι η αφαίρεση ενός δάσους ή ενός δέντρου όπου τα εδάφη χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για μη δασικές χρήσεις. Παραδείγματα αποδάσωσης περιλαμβάνουν τη μετατροπή δασικής γης σε αγροκτήματα, στάβλους ή για αστική χρήση. Η πιο πυκνή αποψίλωση των δασών παρατηρείται στα τροπικά δάση. Περίπου το 31% της χερσαίας επιφάνειας της γης καλύπτεται από δάση.Η αποδάσωση συμβαίνει για πολλούς λόγους: τα δέντρα κόβονται για να χρησιμοποιηθούν για να κατασκευαστούν ή να πωληθούν ως καύσιμα (μερικές φορές με τη μορφή κάρβουνου ή ξυλείας), ενώ οι εκκαθαρισμένοι χώροι χρησιμοποιούνται ως βοσκότοποι για ζώα και φυτείες. Η απομάκρυνση των δέντρων χωρίς επαρκή αναδάσωση έχει οδηγήσει σε βλάβες σε οικοτόπους, απώλεια βιοποικιλότητας και ξηρασία. Η αποδάσωση χρησιμοποιήθηκε επίσης σε πολέμους, με σκοπό να στερήσει πόρους ζωτικής σημασίας από τον εχθρό και να καλύψει τις δυνάμεις του. Τα σύγχρονα παραδείγματα ήταν η χρήση του Πράκτορα Όριντζ από τον βρετανικό στρατό στη Μαλάγια κατά τη διάρκεια της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στη Μαλάγια, καθώς και από το στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών στο Βιετνάμ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Το 2005, τα καθαρά ποσοστά αποδάσωσης είχαν σταματήσει να αυξάνονται σε χώρες με κατά κεφαλήν ΑΕΠ τουλάχιστον τα 4.000 δολάρια ΗΠΑ. Οι αποδασωμένες περιοχές παρουσιάζουν συνήθως σημαντική δυσμενή διάβρωση του εδάφους και συχνά υποβαθμίζονται σε ερημιές.
Η παραβίαση της αποδιδόμενης αξίας, η χαλαρή διαχείριση των δασών και οι ελλιπείς περιβαλλοντικοί νόμοι αποτελούν μερικούς από τους παράγοντες που επιτρέπουν την αποψίλωση των δασών σε μεγάλη κλίμακα. Σε πολλές χώρες, η αποδάσωση - τόσο η φυσική όσο και η ανθρώπινη - είναι συνεχιζόμενο ζήτημα.
