Με τον όρο Αμφιθέατρο χαρακτηρίζεται το κυκλικό ή ελλειψοειδές θέατρο που ονομάζεται έτσι από την επικλινή και κυκλοτερή διάταξη των καθισμάτων των θεατών («αμφί=πέριξ τας έδρας»), εξ ου και το επίθετο και επίρρημα αμφιθεατρικό, αμφιθεατρικά επί της σημασίας από ύψους θέας σε αντιδιαστολή των επιπέδων θεάτρων όπου η θέα δυσχεραίνεται από τα πρώτα καθίσματα ή κερκίδες.
Ιστορικά το αμφιθέατρο είναι ρωμαϊκό κατασκεύασμα που προήλθε από την ένωση δύο ελληνικών αντιτακτών θεάτρων που πιθανώς να κατασκευάστηκαν για να καλύπτουν μεγάλο χρόνο παραστάσεων έτσι ώστε οι θεατές να μην έχουν τις ακτίνες του ήλιου αντίθετα. Το πρώτο αμφιθέατρο κατασκευάσθηκε το 59 π.Χ. στη Ρώμη από τον Sribonius Curio που ήταν ξύλινο με μεγάλη παλαίστρα προερχόμενη από την ένωση δύο ορχηστρών. Το διπλό αυτό θέατρο (είδος θεάτρου) τελειοποιήθηκε από τον Καίσαρα όπου και ονομάσθηκε Αμφιθέατρο για το σχήμα και τη διάταξή του.
Τα αμφιθέατρα διαδόθηκαν σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με σύνηθες σχήμα ελλειψοειδές, σπανιότερα κυκλικό που χρησιμοποιούνταν όχι βεβαίως για θεατρικές παραστάσεις αλλά μόνο για μονομαχίες, θηριομαχίες, μικρές αρματοδρομίες κλπ. γι΄ αυτό και δεν έφεραν σκηνή αλλά τη λεγόμενη «κονίστρα» που ονομάζονταν έτσι από την άμμο με την οποία και καλύπτονταν. Η κονίστρα περιβάλλονταν από προστατευτικό τείχος πάνω από το οποίο φέρονταν οι κερκίδες σε τρία μεγάλα οριζόντια τμήματα που χωρίζονταν με διαζώματα. Τα τμήματα αυτά λέγονταν moeniana. Το δε ανώτερο βασίζονταν σε δικό του κρηπίδωμα. Το όλο οικοδόμημα έφερε στέγη υπό μορφή σκηνής.
